ଆମ ପ୍ରେମ

ଆମ ପ୍ରେମ ହେଲା ଅତୀତ କାହାଣୀ

ମନରେ ଦିଅଇ ବ୍ୟଥା

ତୁମ କଥା ଭାବି ହୃଦୟ ଜଳୁଛି

ଲୁହରେ ଲେଖେ କବିତା ।

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିର ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲା

ସିଂହାସନ ହେଲା ଖାଲି

ତୁମ ପ୍ରତାରଣା ଚାବୁକ ପ୍ରହାରେ

ମୃତପ୍ରାୟ ହେଇଗଲି ।

ଶ୍ରାବଣର ଧାରା ନୟନକୁ ମୋର

କରିଲାଣି ପଥ ତାର

ନିଜ ଲୁହେ ନିଜେ ଭିଜୁଛି ମୁଁ ଆଜି

କ୍ଷତ ହେଲାଣି ଗଭୀର ।

ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅସହ୍ୟ ହେଉଛି

ଭୁଲ୍ କଲି ଭଲପାଇ

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଜହ୍ନ ରୁଷିଛି ମୋଠାରେ

ଅମାବାସ୍ୟା ସରୁ ନାହିଁ ।

ପଦ୍ମାଳୟା