ଏକ ନିଆରା ଦୁନିଆ.

ଫୁଲର ପାଖୁଡାର ରଂଗ ପରି

ଆକର୍ଷିତ କରି ମୋତେ

ନେଇଗଲ ଦୂରକୁ

ଅନେକ ଦୂରକୁ

ଏକ ନିଆରା ଦୁନିଆକୁ ।

ମୁଁ ଆଉ ତମେ, ତମେ ଆଉ ମୁଁ ।

ଓଠରେ ତୁମର ତପ୍ତରତା,

ମଧୁ ପରି ମିଠା ଭାଷା,

ବଢିଯାଏ ମୋ ବ୍ୟଗ୍ରତା,

ଏ ନିଆରା ଦୁନିଆର ନିଆରା

ସ୍ପର୍ଶକୁ କରିବାକୁ ଆପଣାର,

ହୋଇଉଠେ ମୁଁ ଚପଳତା ।

ମନ କରେ ପକ୍ଷୀଟିଏ ପରି ଉଡିବାକୁ

ବସା ବାନ୍ଧି ରହିବାକୁ ଏଠି ।

କ୍ଷଣିକର ବର୍ଷା ଆଉ ଘଡଘଡି ଶଦ୍ଦ

ଭଂଗ କଲା ମୋ ଭାବନାକୁ,

ଫେରିଆସିଲି ପୁଣି ଏ ବ୍ୟସ୍ତ ବହୁଳ ଜୀବନକୁ ।

ସ୍ୱପ୍ନ ସହ ଭାଂଗିଗଲା ସେ ନିଆରା ଦୁନିଆ,

ଭାବେ ପୁଣି ତାକୁ କେବେ ଫେରି ପାଇବାକୁ ।