આખું ઘર કાચી કેરીની મીઠી સુવાસથી તરબતર હતું.
ગોળ કેરી, ગૂંદા કેરી ને ખટમીઠો છૂંદો તો ખરો જ!
તો કોઈ કેરીના કટકામાં મસાલો મેળવતું.
ઘરના એક અંધારિયા ઓરડામાં બેસેલી હું
માંડ મનને રોકતી જોયા કરતી બધું.
થોડી સમજુ ને ઘણી અણસમજુ એવી હું,
લાગ મળતાં જ દોડી ગઈ ઓસરીમાં.
લીલા કપડામાં સુકવેલી પીળી ચટ્ટ કેરીઓ…
ફટાક દઈને દોથાબંધ કેરીઓ ઉપાડી હાથમાં.
“નખ્ખોદ જાય છોડી તારું! બધું અથાણું બગાડી માર્યું.
મહિનાના પાંચ દિવસો ય સચવાય નહિ તારાથી.”
ને પછી છૂટી ગઈ હાથથી કેરીઓ…
લોહીના ઘેરા લાલ રંગથી ઓસરી રંગાઈ ગઈ!
પીળા હળદરિયા મારા એ હાથ પણ
મારા માસિકની કેરીને ય ગંધ આવી ગઈ હશે!