ଶତ୍ରୁ ଠୁ ଦୂର ରେ

ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ପାଠ ପଢ଼ୁ ଥାନ୍ତି ସାଙ୍ଗରେ । ଓମ୍ ଆଉ ଶ୍ୟାମ ।

ଖାଇବା , ଶୋଇବା , ଖେଳିବା ,। ସବୁ କିଛି ଏକା ସହ ।

ଥରେ ଥରେ ତାଙ୍କ ଘର ଲୋକ ବି ରାଗିଯାଇ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ତାଗିଦ୍ କରନ୍ତି ।

କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ତାଗିଦ୍ କରନ୍ତି ସେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ଜଣା ନଥାଏ ।

ଦୁଇ ଜଣ ଥାନ୍ତି ଅଲଗା ବର୍ଗ ର ।

ଜଣେ ଥିଲା ବାଲା ଘର ର ଆଉ ଜଣେ ନଥିଲା ବାଲା ଘର ର ।

ଜଣେ ଧନୀ ତ ଆଉ ଜଣେ ଗରିବ ।

ସେମାନଙ୍କର ଏ ଇ ଭାବନା ସେ ଦୁଇ କୋମଳ ହୃଦୟ ଭିତରେ ଗାର ଟାଣି ଦେଇଥାଏ ।

ଦିନେ ଓମ୍ ଯାଇଥାଏ ଶ୍ୟାମ ର ଘରକୁ , କିନ୍ତୁ ପାଦରେ ତାର ବସ୍ତି ର ସେ ରାସ୍ତା ର ମାଟି ଲାଗିଥାଏ ।

ଖାଲି ପାଦ ରେ ଦୌଡ଼ି ଚାଲି ଯାଇଥାଏ ସେ ତା ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ।

ତା ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ଶ୍ୟାମ ଘର ର ଧଳା ମାର୍ବଲ ଉପରେ ଓମ୍ ପାଦ ର କାଦ ଚିହ୍ନ ବସି ଯାଇଥାଏ ।

ସେ ଦାଗ ଦେଖି ଚିଡ଼ିଗଲେ ଶ୍ୟାମ ର ମା ।

ଓମ୍ ର ହାତ ଧରି ଟାଣି ଟାଣି ନେଇ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଆସିଲେ ବାହାରେ ।

କିନ୍ତୁ ଓମ୍ ବୁଝି ପାରୁ ନଥାଏ ।

ସିଏ ତା ସାଙ୍ଗ କୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ।

ହେଲେ ବିଚରା ପିଲା ବୁଝି ପାରୁ ନଥାଏ , ସମାଜ ର ଏ ଅଦୃଶ୍ୟ ଗାର ଟିକୁ ।

ବସ୍ତି ରେ ପହଞ୍ଚି ମା ପାଖେ ବହୁତ୍ କାନ୍ଦିଲା ଓମ୍ ।

ମା ତାର ତାକୁ ବୁଝେଇ ଦେଲେ କି ସେମାନେ ବଡ଼ ଲୋକ, ଧନୀ ଲୋକ , ତାଙ୍କ ଘର କୁ ଆଉ ଯିବୁନି ।

ଓମ୍ ତାର କୋମଳ ସ୍ୱର ରେ ପଚାରୁଥାଏ

ମା

ଧନୀ ମାନେ କଣ ?

ଗରିବ କାହାକୁ କହନ୍ତି ?

ଯଦି ସେମାନେ ଧନୀ ତାହେଲେ ଆମେ ଗରିବ କାହିଁକି ?

ଏ ଧନୀ , ଗରିବ କିଏ କରିଲା ?

ଧନୀ ର ଦେହ କାଟିଗଲେ ରକ୍ତ କେଉଁ ରଙ୍ଗ ରେ ବାହାରେ କି ମା ?

ଏ ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ନଥାଏ ଓମ୍ ର ଅଳ୍ପ ପାଠ ପଢା ମା ପାଖରେ ।

ଓମ୍ ର ମା ଭାବୁଥାନ୍ତି , ଏ ଭେଦ ଭାବ ସତରେ କାହିଁକି ଅଛି ?

ଗୋରା ଯେବେ ଆମକୁ ଶାସନ କରୁଥିଲେ ତାକୁ ଆମେ ଶତ୍ରୁ କହୁଥିଲେ ।

କିନ୍ତୁ ଆଜି କଣ ଆମେ ଶତ୍ରୁ ଠୁ ଦୂର ରେ ଅଛେ କି ?

ଏ ଥିଲା ବାଲା , ନଥିଲା ବାଲା ର ଶତ୍ରୁ ନା ଆମେ ନଥିଲା ବାଲା ସେ ଥିଲା ବାଲା ଙ୍କ ଶତ୍ରୁ ।

ସତ କଥା ଏ ଭାବନା ସବୁ କାହା ପାଇଁ ?