ଲାଲ୍ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂ

ନାଲି ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂ

ମେଘ ବରଷାରେ କୁଆଡେ ଯାଉ । 

କଅଁଳ ଦେହଟା ଦିଶେ ନାଲିଆ

ପାଟଶାଢୀ ପିନ୍ଧି ଦିଶୁ ବଢିଆ ।

ଧିରେ ଧିରେ ଚାଲି ସୁନ୍ଦର ବେଶ

ଦଳ ଦଳ ହୁଅ ସବୁଜ ଘାସ ।

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଘାସ ଉପର  

ସାଧବ ବୋହୂ ତୁ ଦିଶୁ ସୁନ୍ଦର  । 

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଜନମ ତୋର

କୋଟି ଲାବନ୍ୟର ତୁ ରୂପାନ୍ତର  । 

ଛୋଟ ଜୀବଟିଏ ଶାନ୍ତ ସରଳ

ଗଢିଛି ପ୍ରକୃତି ରୂପ ଅପାର ।

ଥାଉ ଦୁଃଖେ ସୁଖେ ବରଷ ସାରା

ମୌସୁମୀ ମେଘରେ ଭିଜୁ ଅସରା ।

ଏବେ ଲୁଚିଲାଣି ତୋ ବଂଶ ବିଭବ

ଦେଖୁନାହୁଁ ଆଉ ବିଲୁପ୍ତ ଭାବ  ।

ହାତରେ ଧରିବି ସରାଗେ ତତେ

ରୁଷିଯାଆ ନାହିଁ ସବୁଜ ପ୍ରାନ୍ତେ ।

କବିର କଳ୍ପନା ଭାବୁକ ଗାଥା

ତୋପାଇଁ ରଚିବ କେତେ କବିତା ।

ସମାଜକୁ ଦେଉ ନୂତନ ଶିକ୍ଷା

 ସଂସ୍କାରି ବିବେକି ବୋହୂ ପରିକା

ଫେରିଆ ଲୋ ମୋ'ସାଧବ ବୋହୂ

ସବୁ ଜୀବ ପ୍ରତି ଆଦର ଥାଉ ।