ଜହ୍ନମାମୁଁ -213

ରାଣୀ ପସନ୍ଦ -୨

ବିଜୟବର୍ମା ଶାନ୍ତ ସ୍ୱରରେ କହିଲେ “ମୋତେ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ । ଆପଣ ଏବେ ରାଗିଯାଇଛନ୍ତି । କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା ଭାବିବେ ଯେ, ରୂପ ଓ ବାହାର ଗୁଣ ବ୍ୟତୀତ ଭିତରର ଅନେକ ଗୁଣ ରହିଛି ଯାହାକି ସାଧାରଣତଃ ଆମ ଦୃଷ୍ଟିରେ ପଡେ ନାହିଁ । ମଣିଷର ରୂପ ତ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଚାଲିଯିବ, ଗୁଣ ତ ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ପ୍ରଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ୍ତ ହୋଇପାରେ କିନ୍ତୁ ବଳିଷ୍ଠ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଓ ସଦ୍ଗୁଣସବୁ ଯାହାକି ଦେଶ ଶାସନ ପାଇଁ ପ୍ରୟୋଜନ ସେସବୁ ମୋ ମତରେ କେବଳ ସୁମିତ୍ରାଠାରେହିଁ ଅଧିକ ଅଛି । ବିଶେଷତଃ ଏବିଷୟରେ ତାହାର ବୁଝିବା ଶକ୍ତି ଅଧିକ ଓ ସେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରିବ କିନ୍ତୁ ଆଜିପାଇଁ ଆଲୋଚନା ଏତିକିରେ ବନ୍ଦ ରହୁ । ପରେ ଏ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରାଯିବ । ଏତିକି କହି ସେ ନିଜ କକ୍ଷକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଦୁଇଦିନ ପରେ ରାଜା ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଲେ ଏବଂ ବିଜୟବର୍ମା ସେହି ଏକହିଁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ । ରାଜା ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ, “ମନେହେଉଛି ତୁମର ବିବାହ ଏବେ ମୋ ପାଇଁ ଏକ ସମସ୍ୟା ହୋଇଉଠିବ ।”

ବିଜୟବର୍ମା କହିଲେ “ମୁଁ ଅବଶ୍ୟ ଏ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଭାବି ସାରିଛି । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଗଳ୍ପଟିଏ କହିବି ଓ ତତ୍ସମ୍ବଳିତ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ ପଚାରିବି । ଆପଣ ସେହିଗଳ୍ପଟି ସୁମିତ୍ରା ଓ ବୈଶାଳୀଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବେ ଓ ସେହି ପ୍ରଶ୍ନଟି ପଚାରିବେ । ସେମାନେ ଯାହା କହିବେ ସେଥିରେ ଆପଣଙ୍କ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯିବ ।” ରାଜା ନିରୁପାୟ ହୋଇ ପୁଅ କଥାକୁ ସ୍ୱୀକାର କଲେ, ତାଙ୍କଠାରୁ ଗଳ୍ପଟି ଶୁଣିଲେ, ପ୍ରଶ୍ନଟି ମଧ୍ୟ ଶୁଣିଲେ । ପରଦିନ ସେ ଅନ୍ତଃପୁରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ ବୈଶାଳୀ ଓ ସୁମିତ୍ରା ବୀଣା ବଜାଉଛନ୍ତି । ରାଜା ସେଠାକୁ ଯାଇ କହିଲେ, “ତୁମେ ଦୁହେଁ ମନ ଦେଇ ଶୁଣ ମୁଁ ତୁମକୁ ଗଳ୍ପଟିଏ କହିବି ଓ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବି ।” ତା’ପରେ ରାଜା ଗଳ୍ପଟି କହିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ।

-ବହୁଦିନ ତଳର କଥା । ସିଂହକେତୁ ଅବନ୍ତୀ ରାଜ୍ୟର ରାଜା ଥିଲେ, ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ସ୍ତ୍ରୀ ଥିଲେ । ପ୍ରଥମ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ଯାହାଙ୍କୁ କି ସେ ବଂଶରୀତି ଅନୁସାରେ ବିବାହ କରିଥିଲେ, ଦ୍ୱିତୀୟ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ଶ୍ରୀଲେଖା, ଯାହାଙ୍କର ଗୁଣ ଓ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଦେଖି ରାଜା ତାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ ।

ଥରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ଭାବିଲେ କି ରାଜା ଶ୍ରୀଲେଖାକୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା ଭାବି ସେ ବଡ ଦୁଃଖୀ ହେଲେ । ଶ୍ରୀଲେଖା ସର୍ବଦା ପୁରୁଷ ବେଶ ଧାରଣ କରି ରାଜାଙ୍କ ସହିତ ଶିକାର କରିବାକୁ ଯାନ୍ତି ଓ ରାଜକାର୍ଯ୍ୟରେ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି । ଏସବୁ ଦେଖି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ଭାବିଲେ ସେ ବି ପୁରୁଷବେଶ ଧରି ରାଜାଙ୍କ ସହ ବୁଲିବେ । ଏକଥା ଦିନେ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲେ ।

ରାଜା ଏକଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କିଛି କହିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ କହିବାକୁ ନ ଦେଇ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା କହିଲେ, “ମହାରାଜ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଘୋଡାଚଢା ଓ ତରବାରୀ ଖେଳିବା ଶିଖିଛି । ତାଙ୍କ କଥାରେ ସିଂହକେତୁ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ, “ଠିକ୍ ଅଛି ତମେ ଯାହା ଚାହିଁବ ତାହା ହେବ ।”

କିଛିଦିନ ପରେ ଥରେ ରାଜାଙ୍କ ସହିତ ରାଜରାଣୀ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା ପୁରୁଷ ବେଶରେ ଶିକାର କରିବାକୁ ଗଲେ । ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲି ବୁଲି ସେମାନେ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଖରୁ ଅଲଗା ହୋଇଗଲେ । ରାଜା ଥକି ଯାଇଥିଲେ ତେଣୁ ରାଜା ରାଣୀ ଶିକାରୀ ବେଶରେ ଗୋଟିଏ ଭୀଲ ଘରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲେ । ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀଟି କିଛି ପାଣି ପିଇବାକୁ ଦେବା ପରେ ମାଟି ପାତ୍ରରେ କିଛି ଖାଦ୍ୟ ଆଣି ପରଶି ଦେଲା ।

ରାଜା ବଡ ଆଦରର ସହିତ ତାହା ଖାଇଲେ ଓ ପ୍ରଶଂସା କଲେ । କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ଜମା ଖାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ । ପରେ ରାଜାଙ୍କ ଅନୁରୋଧରେ ସେ କିଛି ମଧୁ ମଧ୍ୟ ଆଣିଦେଲେ । ତାହା ପିଇସାରିବା ପରେ ଅଳ୍ପ ବିଶ୍ରାମ କରି ସେମାନେ ସେଠାରୁ ବାହାରିଗଲେ । ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀଟି କିଛିଦୂର ଆଗେଇ ଦେବାକୁ ଆସି ଫେରିଗଲା ।

ହଠାତ୍ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଲତା କହିଲେ, “ମହାରାଜ, ଟିକିଏ ରୁହନ୍ତୁ, ମୁଁ ଆସୁଛି ।” ଏହା କହି ସେ ଦୌଡି ଦୌଡି ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଯାଇ ପଚାରିଲେ ସେ ଖାଦ୍ୟ କିପରି ତିଆରି ହୁଏ । ଭୀଲ ସ୍ତ୍ରୀ ସବୁ ବତାଇ ଦେଲା । ତା’ପରେ ରାଜାରାଣୀ ନଅରକୁ ଫେରି ଆସିଲେ ।