ଜହ୍ନମାମୁଁ -122

ଶିବ ପୁରାଣ 2

ତୁଳସୀ ଏକଥାରେ ସମ୍ମତ ହେବା ମାତ୍ରେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ତା’ ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରି ଏ ଖବର ପିତାଙ୍କୁ ଜଣାଇଲା । ଦୁଇ ରାଜ୍ୟରେ ମହାଉତ୍ସବ ହେଲା । ଦୁହିଁଙ୍କର ବିବାହ ହେଲା । ପରେ ପରେ ଦମ୍ଭ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସହିତ ପରାମର୍ଶ କରି ଅନତିବିଳମ୍ବେ ପୁତ୍ର ଶଙ୍ଖଚୂଡର ଅଭିଷେକ କରାଇଲେ ।

ଶଙ୍ଖଚୂଡ ପିତାଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ଓ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପଦେଶ ସହିତ ରାଜ୍ୟ ଶାସନ କରି ଖୁବ୍ ସୁନାମ ଅର୍ଜ୍ଜନ କଲା । ସେହି ସମୟରେ ରାଜ୍ୟରେ ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧି ବୃଦ୍ଧି ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଦିନେ କେତେକ ମୁଖ୍ୟ ଅସୁର ଓ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ଶଙ୍ଖଚୂଡକୁ ଦେଖା କରି କହିଲେ, “ରାଜନ୍, ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଦେବତାମାନେ ଆମମାନଙ୍କ ଉପରେ ବହୁବାର ଆକ୍ରମଣ କରି ଅନେକ ଅତ୍ୟାଚାର କରିଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାହାର ପ୍ରତିଶୋଧ କେବଳ ଆପଣହିଁ ନେଇ ପାରିବେ ବୋଲି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛୁ । ପ୍ରଥମେ ସ୍ୱର୍ଗ ଉପରେ ବିଜୟ ଲାଭ କରନ୍ତୁ ।”

ଶଙ୍ଖଚୂଡ ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ ସମ୍ମତ ହୋଇ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଯୁଦ୍ଧଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଏକ ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଦେଖିବାକୁ କହିଲେ । ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନେଇ ସ୍ୱର୍ଗପୁର ଆକ୍ରମଣ କଲା । ଇତିମଧ୍ୟରେ ଏ ଖବର ପାଇ ଇନ୍ଦ୍ର ସ୍ୱୟଂ ଯୁଦ୍ଧ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ ଓ ଦେବସେନାପତି କାର୍ତିକେୟଙ୍କୁ ଦୂତ ଦ୍ୱାରା ଡକାଇ ପଠାଇଲେ । ଚାଳିଶ ଦିନ ଧରି ହେବ ଦେବ ଦାନବ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲିଲା । କିନ୍ତୁ ଶେଷରେ ଦେଖାଗଲା କ୍ରମେ ଦେବତାମାନେ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ପଡିଲେ । ଏସବୁ ଦେଖି ଦେବତାଙ୍କର ପରାଜୟ ସୁନିଶ୍ଚିତ ବୋଲି ଇନ୍ଦ୍ର ଭାବିଲେ । ତେଣୁ ସେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ନିକଟକୁ ଯାଇ କହିଲେ, “ଶଙ୍ଖଚୂଡ, ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ବର ଯୋଗୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବଳଶାଳୀ ହୋଇଛ ପୁଣି କଶ୍ୟପଙ୍କ ବଂଶଜ । ତେଣୁ ଅଯଥା ଯୁଦ୍ଧ କରି ସୈନ୍ୟ ମାରିବା ଅପେକ୍ଷା ତମେ ବରଂ ସ୍ୱର୍ଗପୁରକୁ ଅଧିକାର କରି ଶାସନ କର । ଏଥିରେ ଆମେମାନେ ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବୁ ।”

ଶଙ୍ଖଚୂଡ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା, “ଠିକ୍ ଅଛି ତମେହିଁ ମୋର ପ୍ରତିନିଧି ହୋଇ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଶାସନ କର ।”

ତା’ପରେ ସେ ମର୍ତ୍ୟ ଲୋକ ଓ ପାତାଳ ଲୋକ ଜୟ କରିବା ପରେ ନିଜର ରାଜଧାନୀ ଶୋଣିତପୁର ଫେରିଯାଇ ସେଠାରେ ଥାଇ ତିନିଲୋକକୁ ଶାସନ କଲା ।

ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଋଷିମୁନିମାନେ ଯଜ୍ଞଭାର ଦେଉଥିବାରୁ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ତା’ର ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିଲା, “ମୋତେ ଯଜ୍ଞଭାର ଦେବାକୁ ସବୁ ଋଷିମୁନିମାନଙ୍କୁ ଆଦେଶ କର । ଯଦି ସେମାନେ ନ ମାନନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ତାଙ୍କର ଯଜ୍ଞ ଧ୍ୱଂସ କର ।”

ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅତ୍ୟାଚାରିତ ଋଷିମୁନିଗଣ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲେ, “ଭଗବାନ୍, ଆମେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ଦ୍ୱାରା ଅତ୍ୟାଚାରିତ, ଆପଣ ତାକୁ ବଧ କରି ଆମକୁ ରକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ।”

ଶ୍ରୀବିଷ୍ଣୁ କହିଲେ, “ଶଙ୍ଖଚୂଡ ମୋର ଅଂଶ ନେଇ ଜନ୍ମ ନେଇଛି ଓ ତୁଳସୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ଅଂଶରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ କେବେବି ବଧ କରିପାରିବି ନାହିଁ । ତମେ ଶିବଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଅ ।”

ଋଷିମୁନିଗଣ ଶିବଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିଲେ । ଶିବ ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ କହିଲେ, “ମୁଁ ଅବିଳମ୍ବେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ଓ ଅନ୍ୟ ଅସୁରମାନଙ୍କୁ ବଧ କରିବି । ତୁମେମାନେ ଏଥର ଯାଅ ।”

ନାରଦ ଏଇ ଖବର ନେଇ ଦିନେ ଶଙ୍ଖଚୂଡ ପାଖରେ ପହଁଚି କହିଲେ, “ଶଙ୍ଖଚୂଡ ତୁ ଏଠି ଆରାମରେ ବସିଛୁ । ତେଣେ ଋଷିମୁନିଙ୍କ କଷ୍ଟ ଦେଖି ଶିବ କଥା ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଅବିଳମ୍ବେ ତୋର ରାଜ୍ୟ ଆକ୍ରମଣ କରି ତୋତେ ସେ ବଧ କରିବେ । ତେଣୁ ସେ ତୋତେ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ଆଗରୁ ତୁ ସୈନ୍ୟ ନେଇ କୈଳାସ ଆକ୍ରମଣ କର ।”

ନାରଦଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ଅନୁସାରେ ସେ ନିଜର ସୈନ୍ୟସାମନ୍ତ ଧରି କୈଳାସ ଆକ୍ରମଣ କଲା । ଶିବ ଏହା ଦେଖି କ୍ରୋଧାନ୍ୱିତ ହୋଇ କୁମାରଗଣଙ୍କୁ ଓ ଭଦ୍ରକାଳୀ ଆଦି ଦେବୀମାନଙ୍କୁ ଧରି ଯୁଦ୍ଧ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ । ଇତିମଧ୍ୟରେ ଦୁଇ ପକ୍ଷର ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ସାରିଥାଏ ।

ବିଶେଷ ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ:- କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଞ୍ଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ କେବଳ ମନଗଢା ବା କଳ୍ପନା ଭାବଧାରା ଦ୍ୱାରାହିଁ ପ୍ରତିବେସିତ। କିଛି କାହାଣୀରେ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ସତ୍ୟତା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ମନଗଢା କଥା ଦ୍ୱାରା ବର୍ଣ୍ଣିତ ଏବଂ ବଢ଼େଇ ଚଢେଇ ଲିଖିତ । ଯଦି କୌଣସି କାହାଣୀରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଆଧାର ନଥାଏ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍। ଅନ୍ୟ କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଞ୍ଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡିକ ଜାତି, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ, ତର୍କ ହୀନତା, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ପ୍ରଚାର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ଲିଖିତ ଧୁର୍ତ୍ତ ଗପ ତେଣୁ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର କାଳ୍ପନିକସ୍ତର ବାସ୍ତବିକତା ସହ ମେଳନଖାଏ ଏବଂ ଅନ୍ଧବିସ୍ଵାଶର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଅଜ୍ଞାନତାର ଜନନୀ ହୁଏ ତେବେ ଏହାକୁ ମାନସିକ ବିକୃତତା କୁହାଯାଏ ।