ଧୁଆଁର କୁଣ୍ଡଳୀ

         ଦୀପକ ସଂଧ୍ୟାରେ ବସି କବିତା ଲେଖୁଥିଲା କେଉଁ ମାଗାଜିନ ପାଇଁ । ବର୍ଷା ହେଉଥିଲା ବାଲକୋନୀରେ ଓ ବାହାରେ ଥିଲା ଘନ ଅନ୍ଧକାର । ଗୋଟେ ବିଜୁଳି ମାରିଲା , ବିଜୁଳି ଆଲୋକ ରେ ସେ ଦେଖିଲା ।

 ବାଲକୋନୀରେ ଗୋଟେ କିଏ ଠିଆ ହୋଇଛି ,ସେ ଟର୍ଚ୍ଚ ନେଇ ଗଲା ହେଲେ କିଛି ନଥିଲା ଗୋଟେ ଶୁଖୁ ଥିବା ଲୁଗା ତଳକୁ ପଡିଥିଲା । ଦୀପକ ର ସ୍ତ୍ରୀ ରିମା ବାହାରୁ ଆସିଲେ

 ତାଙ୍କୁ ଦୀପକ ସେ କଥାଟା ଶୁଣିଲା ସେ ଟିକେ ହସିଲେ ଓ କହିଲେ ,କାହା ପାଇଁ ପ୍ରେମ କବିତା ଲେଖୁ ଥିଲା କି ? ଦୀପକ କହିଲା ହଁ ।ଯାହା ପାଇଁ ଲେଖୁଥିଲ ସେ ହିଁ ଆସି ଥିଲେ , ଠିକ ଏତିକି ବେଳେ ଆଉ ଗୋଟେ ବିଜୁଳି ମାରିଲା , ଦୁହେଁ ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କ ଘର ପାଖରୁଗୋଟେ ଧୁଆଁ ର କୁଣ୍ଡଳୀ ଉପରକୁ ଉଠି ଯାଉଛି । ରିମା ଟିକେ ଡରିଗଲା ଓ କହିଲା କଣ ଲେଖୁ ଥିଲ କହିଲ ।ଦୀପକ ତା ଖାତା ଦେଖାଇଲା । ସେଥିରେ ଲେଖା ଥିଲା ।

  ତୁମେ ଥରେ ଆସନ୍ତନି   ମୋରଏଇ ଷ୍ଟେସନରେ 

  ବଉଳ ଫୁଲର ବାସ୍ନା     ନେଇ ତୁମ କବରୀରେ

  ହୋଲିର ରଙ୍ଗୀନମୁଂହ       ଦିୱାଲୀର ହସଖୁସି 

 ବର୍ଷl ଓ ଶୀତର ସକାଳ    ସବୁମୋର ମନେ ଅଛି

  ପଛ କଥା ସବୁ ଆଜି   ମୋର ଭାରି ମନେପଡେ 

ସତରେ ନହେଲେ ଥରେ    ଆସମୋର ସପନରେ