ଚୁପ୍

ମୁଁ-

କିଏ ନିଜର ମୋର ?

ସେ-

ତୋ ଛାଇ ....

- କେମିତି !

-ସେ ସବୁବେଳେ ତୋ ସାଥିରେ ଅଛି ଦେଖ 

-ହାଁ... ମୋ ପରି ସେ ଠିଆ ହେଇଛି ,ଆଉ

 ମୁଁ ଝୁଣ୍ଟିଲେ ସେ ବି ଝୁଣ୍ଟେ 

 କିନ୍ତୁ ତାକୁ କଣ କଷ୍ଟ ହୁଏ ??

ଏଥର ସେ ଚୁପ୍ ... ..

 ଗୋଟେ ଦଶ ମିନିଟର ନୀରବତା ଆମ ଭିତରେ ।

ସେ ପୁଣି ମୋ‌‌ତେ ବୁଝେଇବାକୁ ଲାଗିଲା ,

କହିଲା ଏ ଆଇନା ଦେଖ୍ ;ଇଏ ତୋ ନିଜର 

ମୁଁ ପୁଣି ଟିକେ ତାଚ୍ଛଲ୍ୟରେ ହସିଲି ଆଉ କହିଲି 

ହଁ .....ଇଏ ବି !

ମୁଁ କାନ୍ଦିଲେ ସେ କାନ୍ଦେ ଆଉ ହସିଲେ ସେ ହସେ 

ଆଉ ଉଦାସ ହେଲେ ସେ ବି ଉଦାସ ହୁଏ ;

 ହେଲେ ମୋ ଭାବନା ଆଉ ମନକୁ କ'ଣ 

ସେ ପଢିପାରେ ??

ବାସ୍ ... 

ପୁଣି ଏକ ନିରବତାର ବିରତି