ବିଶ୍ଵକୁ ଜ୍ଵର-ତିନି ଜୋନ

ମୁଁ ସକାଳୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖି ଡରିଗଲି ।ଯେମିତି ଲାଗିଲା ବିଶ୍ଵ କାନ୍ଦୁଛି ।ଧୀରେ ଧୀରେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ମନେ ପଡିଗଲା।

ସ୍ବପ୍ନ ଟି ଏମିତି ଥିଲା ....।

ବିଶ୍ଵର ଆଖିରେ ଲୁହ । ଅଶ୍ରୁଳ ନୟନରେ ମୋତେ କହୁଛି ଦେଖ , ଦେଖି ନେ ମୋ ଲୁହକୁ ।

ମୁଁ କଣ ଭୁଲ୍ କରିଥିଲି ..? କଣ ଏମିତି କାରଣ ଥିଲା ଯେ ଆଜି ମୋର ଏ ଅବସ୍ଥା । ମୋ ଜଗତ ବାସୀଙ୍କୁ ନେଇ ମୁଁ ଗର୍ବ କରେ ।

ଆଜି ମୋ ଜଗତବାସୀ ମହାମାରୀର କବଜାରେ ।

ମୁଁ ଆଜି ବିଭକ୍ତ ୩ ଟି ଜୋନରେ ।

୧...ସବୁଜ 

୨.. କମଳା

୩.. ଲାଲ୍ ... 

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତ ଏମିତି ଜୋନ ରେ ନଥିଲି । ମୁଁ ଥିଲି ସବୁଜ , ସୁନ୍ଦର , ଶ୍ୟାମଳ ।

ମୋ ରୂପ ଦେଖି କବି ଲେଖୁଥିଲେ କବିତା । ମୋ ରୂପ ବିଷୟରେ ପାଠ ପଢା ଯାଉଥିଲା ଭୂଗୋଳରେ ।ସେଇଠି ଥିଲା କିଛି ରଙ୍ଗ ।

କିନ୍ତୁ ଏ କଣ ।

ଏ ମହାମାରୀ କଣ ମୋର ନୀଳ ଗ୍ରହ ନାମକୁ ଏମିତି ରୂପ ଦେଉଛି ।

ମୋ ଜଗତ ବାସୀ ଶାନ୍ତିରେ ଟିକିଏ ରହି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ।

କଣ କରିବି ..?

ଦିନକୁ ଦିନ ମୋ ମନରେ ଭୟର ସଞ୍ଚାର ହେଉଛି ।ମନରେ ମୋର ଜ୍ଵର ।

ତୁ ଶୁଣି ପାରୁଛୁ କି ନାହିଁ ...?

ମୁଁ ସ୍ବପ୍ନରେ ହିଁ ହଁ ମାରିଲି ।

ଯେମିତି ଲାଗିଲା ଆମର ସୋରିଷ, ସୋରିଷ ଭଳିଆ ଭୁଲ୍ ଆଜି ଅସୁବିଧାର ପାହାଡ଼ ସୃଷ୍ଟି କରି ପାରିଛି ।

ଆମର ଖାଦ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସ , ଆମ ଚଳଣୀ ସବୁର ପରିଣାମର ଫଳ ଏ ସବୁ ।

ଆମେ ଟିକିଏ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ ଆମ ବିଶ୍ଵର ଏ ଜ୍ଵର କମିଯିବ ।ତିନି ଜୋନରୁ ପୁଣି ସବୁ ସବୁଜ ଜୋନରେ ପରିଣତ ହେବ ।

ଏବେ ଟିକିଏ ଦୂରତା ମାନିଲେ କାଲି ଆମେ ଗଳାକୁ ମିଶେଇ ପାରିବା ।

ଏବେ ହାତ ଧୋଇ , ଭୂତାଣୁକୁ ଦୂରେଇ ପାରିଲେ କାଲି କି ଆମେ ଖୁସିର ସହ ରହି ପାରିବା ।

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ବ ଆଜି ଏ ମହାମାରୀର ଘେରରେ । 

ସ୍ବପ୍ନ ରେ କାନ୍ଦୁଥିବା ବିଶ୍ବ ଯେମିତି ହସି ପାରିବ ସେଇ ପ୍ରୟାସ କରିବା , ତିନି ଜୋନର ଭେଦକୁ ଦୂରେଇ ପୁଣି ଥରେ ବିଶ୍ବକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରି ପାରିବା ।

ସତରେ କେତେ ଡରି ଯାଇଥିଲି , ମୁଣ୍ଡରୁ କଳା ଝାଳ ବୋହି ଗଲା ମୋର ।

ଏମିତି ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ କାହାକୁ ନ ଆସୁ ।କେହି ନ ଡରୁ ।

ପୁଣି ଥରେ ହସି ଉଠୁ ମୋର , ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କର ଏ ବିଶ୍ଵ ..... ।

ସଭିଙ୍କ ସହଯୋଗରେ କମିଯାଉ ଏ ଜ୍ଵର ।

ଆମର କାଳିଆ ଠାକୁର ସଭିଙ୍କୁ ଭଲ କରେଇ ଦେଉ ।

ଏ ମହାମାରୀର ଜ୍ଵରକୁ କମିଯାଉ ।