ଯୁଗାବତାର

ପାପ, ଅତ୍ୟାଚାର ଅଶେଷ ହୋଇଲା 

ଧରା ହେଲା ଥରହର

ଆକୁଳେ ଧରଣୀ କ୍ରନ୍ଦନ କରଇ ଧର 

ପ୍ରଭୁ ଅବତାର l

ଦୁସ୍କୃତ ବିନାଶି ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମରାଶି ସଂସ୍କୃତ 

ସମାଜ ଅର୍ଥେ

ସମ୍ଭଵାମି ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ ପରା ତୁମ 

ନାମ ଏ ଜଗତେ ।

କରୁଣା ବାରିଧି ଆଶ୍ୱାସୀ କହିଲେ 

ଯାଅ ତୁ ଧରଣୀ ମାତ

ନର ଦେହ ଧରି ଅବତାର ନେବି 

ରୁହ ତୁ ହୋଇ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ l

ବେଥେଲହାମର ଘୋଡ଼ା ଶାଳ ମଧ୍ୟେ 

ମେରି ପାଆନ୍ତି ବେଦନା

ଜୋସେଫ କହନ୍ତି ତୁମ କଥା ପ୍ରଭୁ 

ତୁମକୁ ହିଁ ଏକା ଜଣା l

ପାଶେ ଥିଲେ ମେଷପାଳକେ ଦେଖିଲେ 

ଆକାଶେ ଅପୂର୍ବ ତାରା

କିଏ ପଠାଇଲା ଏ ଦିବ୍ୟ ତାରାକୁ 

ଉଦ୍ଭାସିତ କରେ ଧରା l

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପୁତ୍ର ଜନମ ଲଭିଲେ 

ଅପୂର୍ବ ଶୁଭ ଲଗନେ

ହେରୋଡ଼ ନୃପତି ଚିନ୍ତିତ ହୋଇଲେ 

'କିଏ' ଭାବି ମନେ ମନେ l

ଆଦେଶିଲେ ନୃପ ବେଥେଲହାମରେ 

ହତ୍ୟା କର ସବୁ ଶିଶୁ

ମାରିକି ପାରିଲା ସେ ଦିବ୍ୟ ଶିଶୁକୁ 

ନାମଟି ଯାହାର ଯୀଶୁ l

ପ୍ରଚାରିଲା କାଳେ ସେ ଦେବ ଶିଶୁଟି 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ବାଣୀ

ଧର୍ମଧ୍ୱଜୀମାନେ ବ୍ୟଥିତେ ଚିନ୍ତନ୍ତି 

ୟାକୁ ପକାଇବା ହାଣି l

କ୍ରୁସରେ ଚଢ଼ାଇ ଅଜ୍ଞାନ ମଣିଷ କଣ୍ଟା 

ଵାଢ଼େଇଲା ଆଣି

କରୁଣାବତାର ହସୁଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ କହୁ

ଥିଲେ ପ୍ରେମ ବାଣୀ l

ହେ ପରମେଶ୍ୱର ୟାଙ୍କୁ କ୍ଷମା କର 

ନ ପାରନ୍ତି କିଛି ଜାଣି

କି କର୍ମ କରନ୍ତି ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶ କି  

ରୋକି ପାରିବେ ଅଜ୍ଞାନୀ l

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୂତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପୁତ୍ର ଥିଲେ 

ସିଏ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ

ଯୁଗାବତାର ସେ ଆଲ୍ଲା, ରାମ, କୃଷ୍ଣ 

ହରନ୍ତି ମାନବ କଷ୍ଟ l