ଉଡାନ୍

ଏ ମନର ଆଶା କେତେ ...

କେତେ ବା ଆୟୁଷ

ପର ଝାଡି ଉଡିଗଲେ...

ଜଣା ନାହିଁ ଉଡ଼ିବାକୁ ଅଛି କେତେ ବାଟ??

ଉଦିତ ସୂରୁଜ ସହ ,

ମନେ ସ୍ବପ୍ନ ଉଠେ ଅହରହ,

ନୂଆ ଦିନଟିଏ ସିନା

ଗଢ଼ିବାକୁ ଅଛି... କେତେ ମୋହ ।

ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ଜଣେ

ଚାଲିବାକୁ----

ଚଂଞ୍ଚୁ ସାଥେ

ଚଞ୍ଚୁ ଘଷି ସଂଜ ଓ ସକାଳ।

ଏକା ଅନ୍ବେଷିବି କେତେ

ପଥେ ଭରା ଆଦେଖା ସଂଶୟ....

ଆଶିଷ ମାଗେ ' ଅଶୁଂ 'ରେ

ଭରିବାକୁ କଳସ ଆଶା ର ।

ପିଆସୀ ମନକୁ ମୋର ଶାନ୍ତ

କରେ ଟିକେ ସକାଳର ସଜଳ ପାଣିରେ ,

ଉଡାନ୍ ଭରିବି ପୁଣି

ବନ୍ଧା ସ୍ବପ୍ନ ମୋର ,ସବୁ ନେଇ

ପକ୍ଷରେ ପକ୍ଷରେ।

ସୁପ୍ରଭାତ।

PC:by Sarojini at Rohini ,New Delhi .