ଆକାଂକ୍ଷିତ

ତୁମେ କେବେ ଥିଲ ମୋ ଜୀବନେ ଏକ,

ଉଛୁଳା ନଈର ସ୍ରୋତ,....

ଦୁଇ କୂଳ ଲଙ୍ଗି ଚାଲିଆସିବାକୁ

ଥିଲ .…. ସତତ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।

କେବେ ତୁମେ ଥିଲ ଗଭୀର ନିଶୀଥେ,

ଝରା ଶେଫାଳୀର ବ୍ୟଥା

ହୃଦୟ ଥରାଇ ଝରିଆସୁଥିଲ

ହୋଇ,ଲୁହ...ଲହୁର କଥା ।

ଆଉ କେବେ ଥିଲ

ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢର ଘୁମନ୍ତ ମେଖଳା ବନ୍ଧ

ଶତ ଶତ ଚେଷ୍ଟା ନିଷ୍ଫଳ ଯାଇଛି

ପାରିନି ଖୋଲି ସେ ଛନ୍ଦ ।

ଶ୍ରାବଣର ଧାରା ଝରିଯାଉଥିଲା

ଯେବେ ମୋ ଝରକା ଖୋଲି,

ତୁମେ ସେତେବେଳେ ଚାଲିଆସ ଧୀରେ,

ସ୍ମୃତିର କବାଟ ମେଲି ।

କଥା ହେଉଥିଲେ ଶରତ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ,

ଧୀର ସମୀରଣ ତାଳେ।

ଈର୍ଷା କରୁଥିଲା ସ୍ଥୁଳ କଟୀ ନଈ,

କାଶତଣ୍ଡୀର ଗହଳେ।

ତୁମେ ଥିଲେ ମନେ, କେତେ ଶବ୍ଦର

ତରଙ୍ଗ ପିଟନ୍ତି ମଥା

ଖୋଲିଦେବା ପାଇଁ କୁହୁକ ପେଡ଼ି ସେ

ଝରା ସ୍ବପ୍ନ ର ଗାଥା

ତେଣୁ ତୁମେ ଆସ ---ପ୍ରିୟେ,

ପକ୍ଷୀରାଜ ଚଢି......

ସ୍ବପ୍ନ ପରୀଙ୍କ ସାଥେ,

ହୃଦୟ କବାଟ ଖୋଲି ରଖିଛି ମୁଁ

ବିଛାଇ କମଳ ପଥେ ।

ନ ଆସିବ ଯଦି କଥା ଦିଅ ତେବେ

ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ରହି,

ବାଟ କଢାଇବ ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ

ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସ୍ମୃତି ହୋଇ।

********

ସରୋଜିନୀ