ତୁଳସୀ

ପରମ ପବିତ୍ର ତୁଳସୀ ଲୋ ତୁହି

ଧନ୍ୟ ତୋ' ଜନମ ଜୀବନ

ନାରାୟଣ ତୋତେ ମଥାରେ ବସାଇ

ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରେମ ଆଲିଙ୍ଗନ

ପାଦପ ରୂପେ

ଧରାରେ ତୋ' ଶୋଭା ସମ୍ଭାର

ପୂଜିଥାନ୍ତି ଜନେ ସଭକ୍ତିରେ ମନେ

ସ୍ଥାପିଣ ଚଉଁରା ଉପର ।

ପ୍ରତି ଅଗଣାରେ ଶୋଭିତ ହୋଇ ତୁ

ହୃଦୟେ ଭରୁ ପବିତ୍ରତା

ସଞ୍ଜ ସକାଳରେ ତୋର ପାଦତଳେ

ଗୃହିଣୀ ରଖି ତା'ର ମଥା

ଗୃହ ମଙ୍ଗଳ

ମନାସଇ ତା' ଅନ୍ତର୍ଗତ

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ ରାଇ ଦାମୋର

ହୁଅନ୍ତି ତୋ' ପାଶେ ପୂଜିତ ।

ତୋ' ପତର ରସ ଥଣ୍ଡା, କଫ, କାଶ

ରୋଗ ଉପଶମ ଅଶେଷ

ଅତି ଆଦରରେ କେତେ ଯତନରେ

ରୋପଣେ ବଢ଼ାଏ ମଣିଷ

ତୋ' ଉପକାର

ଜୀବନେ ଭୁଲି ନପାରଇ

ନିର୍ମଳ ପବିତ୍ର ପରିବେଶ ସୁସ୍ଥ

ତୋ' ବାତାବରଣ ରହଇ ।

କାଳନେମୀ କନ୍ୟା ଜଳନ୍ଧର ପତ୍ନୀ 

ବୃନ୍ଦାରୁ ତୁଳସୀ ପାଦପ

ପୁଣି ରାଧା ସଖୀ ତୁଳସୀରୁ ହେଲୁ

କାଳାନ୍ତରେ ତୁଳସୀ ବୃକ୍ଷ 

ପୁରାଣ ଗାଥା

ବର୍ଣ୍ଣିଛନ୍ତି ଯେ ବ୍ୟାସଦେବ

ଯାହା ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ହୋଇ ଲିପିବଦ୍ଧ

ଅମଳିନ ଅଛି ଏ ଭବ ।