ସତ କର୍ମ

ଜୀବନ ରେ ସଦା ସତ କହିବା

ଅସତ ଚିନ୍ତା ରୁ ଓହରି ଯିବା ।

ମିଛ କହିବା ଟା ବଡ଼ ସହଜ

ମିଛ କଥା ମନ କରେ ଦରଜ ।

ଭାବି ଚିନ୍ତି ମିଛ କହିଲେ ଫାନ୍ଦି

ଧରାପଡିଗଲେ ମରିବା କାନ୍ଦି ।

ମିଛୁଆ ରାଧୁଆ ଗପ ରେ ଅଛି

ମିଛ କହି କେତେ ଦୁଃଖ ପାଇଛି ।

ମିଛୁଆ ବୋଲି ସେ ପଡିଲା ହୁରି

 ସଭିଏଁ ଆସିଲେ ଘୃଣା ରେ ଫେରି ।

ସତରେ ପିଲାଏ କହିଲେ ମିଛ

 ଗୋଡ଼ାଇ ଗୋଡ଼ାଇ ଖାଇବ ତମ୍ପ ।

ସତ୍ୟ କୁ ମଣିବା ଜୀବନ ଧନ

କାଚପରି ସଫା ରଖିବା ମନ ।

ନିର୍ଭୀକ ପଣକୁ କରି ଧାରଣ

ଦେଶସେବା ପାଇଁ ଦେବା ଜୀବନ ।

ସ୍ୱାର୍ଥ ରଖି ମନେ କରନି କିଛି

ଯାଅନାହିଁ କେବେ ଆନେ ଉପେକ୍ଷି ।

ରୋଗୀ ଅନ୍ଧ ଛୋଟା ପୀଡିତ ଲୋକ

ଲିଭାଇବା ତାଙ୍କ ପେଟର ଭୋକ ।

ଜୀବ ମାତ୍ରେ ଦୟା ବହିବା ନୀତି

କରି ଅନ୍ୟ ପ୍ରାଣେ ଭରିବା ଶାନ୍ତି ।

କୀଟ ପତଙ୍ଗରେ ଦୟା ର ଭାବ

ଦେଖାଇ ପାରିଲେ ମିଳେ ଗୌରବ ।

ଲୋଭ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଦୂରେଇ ଦେବା 

କେବେ କାହା ମନେ ଦୁଃଖ ନ ଦେବା ।

ଯଦି ଦେବା କା'ର ପ୍ରାଣେ କଷଣ

ଆମକୁ ମିଳିବ ହୋଇ ଦ୍ଵିଗୁଣ ।

ଦୟା କ୍ଷମା ଗୁଣ ମନେ ଆଚରି

ସତକର୍ମ ଯେତିକି ନେବା ଆଦରି ।

ସେବା ସ୍ନେହ ଭକ୍ତି ତିନିହେଁ ମିତ

ହୃଦୟେ ବାନ୍ଧିବା କରିଣ ଶକ୍ତ ।

ନର ସେବା ହେଉ ମାଧବ ସେବା

ନିସ୍ଵାର୍ଥେ କରିଣ ଯଶ ଲଭିବା ।

ପ୍ରତି ହୃଦେ ତେବେ ପାଇବ ସ୍ଥାନ

ସଭିଁ ପାଇଁ ହେବ ମଣିକାଞ୍ଚନ ।

ଗଛ ଲଗାଇବା ମହତ କାମ

ଗଛଟିଏ ପୋତି କର ଧରମ ।

ଫୁଲ ଫଳ ଦେଇ ଦେବରେ ଛାଇ

ଏମିତି ସୁକର୍ମ ସଂସାରେ ନାହିଁ।

 ଯଦି ଗଛ ପରି ଆମେ ହେବା ଉଦାର

ତେବେ ଯାଇ ହେବା ସଂସାର ସାର ।

ସବୁ ତ ସମ୍ଭବ ପରିଶ୍ରମ ର ବଳେ 

ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ ହୁଅଇ ହେଳେ ।

ପରିଶ୍ରମ ପାଇଁ ହେବାନି ଭୀରୁ

ପାଠପଢା ପାଇଁ ଖୋଜିବା ଗୁରୁ ।

ସୁଗୁଣ ଆଭାରେ ମହୀ ଜିତିବା

ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ପାଦରେ ଲୟ ରଖିବା ।