ସ୍ମୃତି ଏକ ହଜିଲା ଅତୀତର

ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ

ଘାଷର ଗଲିଚା ଉପରେ

ଶୋଇ ରହିଥାଏ, ଯେତେବେଳେ

ଭାବୁଥାଏ, ତୁମରି କଥା ସେତେବେଳେ !

ଜହ୍ନ ରାତିରେ

ତାର ତରଳ ଜୋଛନାରେ

ଗାଧୋଇ ପଡୁଥାଏ ଯେତେବେଳେ 

ସେହି, ଅନାମନା ମନେପଡି ଯାଉଥାଏ ।

ସେତେବେଳେ, ତମ କୋଳର ତମ

କୋଳର ଉଷ୍ମତା ମନେ ପଡିଯାଏ

ଏକ ଅନନ୍ୟ ଶିହରଣ ସଂଚରି ଯାଏ

ମୋ ଦେହରେ,

ହେଲେ, ଏସବୁ ଅତୀତ ପାଲଟି ଯାଇଥାଏ

ବହି ଯାଇଥାଏ ନଦୀର ସ୍ରୋତରେ

ଏବେ ଲୀନ ହେଇଯାଇଛି ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭରେ ।

ହେଲେ ଏଯାଏଁ ଜୀବିତ ରହିଛି ମୋ ଛାତିତଳେ

ମନେପଡେ ଯେତେବେଳେ, 

ଛାତିଟା ଚିପୁଡି ହେଇ ଯାଉଥାଏ,

ଆଖି ଭିଜି ଯାଉଥାଏ ଲୁହର ବନ୍ୟାରେ!

ତମର ଏକଥା କେବେ ମନେପଡେ?

ହୁଏତ ନା , 

ତମେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥାଅ ,

ତମ ସ୍ୱାମୀର ନିରାପଦ ବକ୍ଷରେ

ସେତେବେଳେ ମୋ ଆଖି

ଧୋଇ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ

ଲୁହର ବନ୍ୟାରେ ।