ସ୍ମୃତି ଏକ ହଜିଲା ଅତୀତର

ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ

ଘାସର ଗାଲିଚା ଉପରେ

ଶୋଇ ରହିଥାଏ ଯେତେବେଳେ,

ଭାବୁଥାଏ ତୁମରି କଥା ସେତେବେଳେ ।

ଜହ୍ନ ରାତିରେ

ତା'ର ତରଳ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ

ଗାଧୋଇ ପଡୁଥାଏ ଯେତେବେଳେ

ସେହି ଅନାମନା କଥା

ମନେ ପଡି ଯାଉଥାଏ ସେତେବେଳେ ।

ଯେତେବେଳେ ତମ କୋଳର ଉଷ୍ମତା

ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ, ଏକ ଅନନ୍ୟ ଶିହରଣ ସଞ୍ଚରି

ଯାଏ ମୋ ଦେହରେ

ହେଲେ, ଏସବୁ ଅତୀତ ପାଲଟି ଯାଇଥାଏ

ବହି ଯାଇଥାଏ ନଦୀର ସ୍ରୋତରେ ।

ଏବେ ଲୀନ ହେଇ ଯାଇଛି ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ

ହେଲେ, ଏ ଯାଏଁ ଜୀବିତ ରହିଛି ମୋ ଛାତିତଳେ,

ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ଯେତେବେଳେ

ଛାତିଟା ଚିପୁଡି ହେଇ ଯାଉଥାଏ ଆଖି

ଭିଜି ଯାଉଥାଏ ଲୁହର ବନ୍ୟାରେ ।

ତମର ଏକଥା କେବେ ମନେ ପଡେ ହୁଏତ ନା

ତମେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥାଅ,

ତମ ସ୍ୱାମୀର ନିରାପଦ ବକ୍ଷରେ,

ସେତେବେଳେ ମୋ ଚକ୍ଷୁ 

ଧୋଇ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ ଲୁହର ବନ୍ୟାରେ ।