ରାତି ଓ ଋତୁ

ଓଦା ସର ସର      ରାତ୍ରିଟି ବର୍ଷାର

    ଝରି ବରଷାର ଧାରା 

କେଁ କଟରରେ    କାନ ଫାଟି ପଡେ

     ହୁଏ ସନ୍ତସନ୍ତି ଭରା ।

ବର୍ଷା ଅନ୍ଧାରକୁ     ରାତ୍ରିର ଅନ୍ଧାର

     ନିର୍ଜନ କରେ ରାଜୁତି

ରାତ୍ରିଚର ଜୀବ     ଅଶରୀରି ଭାବ

     ସୃଷ୍ଟି କରେ ନାନା ଭିତି ।

ଶରତ ପ୍ରବେଶେ   ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ

     ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ବଉଦରେ

ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ  ଚାନ୍ଦର ଜୋଛନା

     ଶୁକଳ ପକ୍ଷ ରାତ୍ରରେ ।

କୁଆଁର ପୁନେଇଁ   ଚାନ୍ଦ ଆସେ ଉଇଁ

     ଉଚ୍ଛନ୍ନ କୁଆଁରୀ ମନ

ନାଚ ଖେଳ କୁଦେ   ବିତିଯାଏ ରାତ୍ର

    ଶୁଭେ ମଧୁ ଗୀତ ସ୍ୱନ ।

ହେମନ୍ତର ନିଶା   ସଦା ଭିଜା ଭିଜା

    ଝରଇ ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ

ଚନ୍ଦ୍ର ଆଲୋକରେ ମୁକ୍ତା ସମ ଝଳେ

    ଦୁର୍ବାଦଳେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଇନ୍ଦୁ ।

ଶୀତ ଋତୁ ରାତି   ବଢ଼ାଏ ତ ଭିତି

    ଉତ୍ତରା ଥଣ୍ଡା ପବନ

ଆଦ୍ରତାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ  ଦିଶେ ଦିଗ ହୀନ

    କୁହୁଡ଼ିର ଆବରଣ ।

ରାସ ମଣ୍ଡପରେ   ବସନ୍ତ ରାସରେ

    ଭକ୍ତି ଭାବ ମନ ହରେ

ଶିତେ ଥରି ଥରି   ସେ ହବିଶିଆଳି

    ରାତ୍ରିରୁ ସ୍ନାହାନ ସାରେ ।

ବସନ୍ତେ ମଳୟ    ବହଇ ସଧିର

    ମନ ହୁଏ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ

ନାହିଁ ଖରା ଅବା   ଶିତର ପ୍ରକୋପ

    ରାତ୍ରି ହୁଏ ଆମୋଦିତ ।

ପାହାନ୍ତା ପହରେ ରାଗିଣୀ ସ୍ଵରରେ

    କୋଇଲିର କୁହୁ ତାନ

ନାନା ଫୁଲ ଫଳେ  ପକୃତି ସଜାଏ

    ପିନ୍ଧି ଫୁଲର ବସନ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ ରାତି   ମଇଦାନ ପ୍ରୀତି

    ଖୋଲା ସୁଲୁ ସୁଲୁ ବାଆ

ନାନା ଜାନି ଜାତ  ବିବାହ ଓ ବ୍ରତ

    ମେଳଣ ଦାସ କାଠିଆ ।