ପଦ୍ମ

ତରଳ ସୁନୀଳ ସରସୀଜଳ ।

ସବୁଜିମା ଭରା ନଳିନୀ ଦଳ ।।

ଦିବାକରଙ୍କର ରଶ୍ମୀ ଉଜ୍ଜଳ ।

ମନ୍ଦ ବହେ ସୁଶୀତଳ ସମୀର ।।

ତହୁଁ ଢଳଢଳ ତୁ ଯେ କମଳ ।

ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନେ କାହିଁ ତୋ ତୁଲ ।।

ମାଟି, ମହାକାଶ କରାଉ ଯୋଗ ।

ଦେବାଦେବୀଗଣ ତୋହର ଭୋଗ୍ୟ ।।

ଦର୍ଶନେ ସନ୍ତୋଷ ହୁଅଇ ପ୍ରାଣ ।

ପଙ୍କରେ ଥାଇବି ଶୁଦ୍ଧ ତୋ ମାନ ।।

ମଧୁମୟ କରୁ ଏହି ସୃଷ୍ଟିକୁ ।

ସଭିଏଁ ହରଷ ଦେଖି ରୂପକୁ ।।

କୋଟି ଲାବନ୍ୟର ଅଟୁ ପ୍ରତୀକ ।

ମାନସ ପଟରେ ସତେ ବିବେକ ।।

କେତେ ଜତନରେ ଗଢିଛି ବିହି ।

ଜାଣିଥିବେ ନିଶ୍ଚେ ସେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ।।

ତେଣୁକରି ତାଙ୍କ କରରେ ଶୋଭୁ ।

କବିର ମନରେ ଉପମା ଫଲଗୁ ।।

ତତ୍ତ୍ୱ ନିଗୁଢ଼ରେ ତମୋଘ୍ନ ଜ୍ଞାନ ।

ଉଜ୍ଜୀବିତ ସଦା କ୍ଷଣେ ଦର୍ଶନ ।।