ମୋ ଜୀବନ ପଥେ ଗୁରୁ

ଅନ୍ଧାର ହଟାଇ ଜୀବନେ

     ଜାଳି ଆଲୋକ ବତୀ;

ଦେଖାଇଛ ସତ ମାର୍ଗକୁ

    ଗୁରୁ ପାଦେ ପ୍ରଣତି।

ହଜିଲା ଅତୀତ ପଡୁଛି 

     ମନେ ଆଜି ବି ମୋର;

ସୁମାର୍ଗ ସୁପଥ ଦର୍ଶକ

     ପ୍ରିୟ ଗୁରୁଜୀ ମୋର।

ଅମୃତର ପଥେ ବହିଲା

     ଯେବେ ପୁଣ୍ୟର ଧାର;

ତୁଚ୍ଛ କଲ ମାୟା ସଂସାର

     ସବୁ ଲାଗେ ଅସାର।

ତୀବ୍ରତର ହେଲା ହୃଦୟେ

      ସତ୍ୟ ଧର୍ମର ବାଣୀ;

ଆପଣାର ହେଲେ ସଭିଏଁ

    ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କି ଓ ଜ୍ଞାନୀ।

ବାଣ୍ଟି ଦେଲ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମକୁ

      ସ୍ୱଚ୍ଛ ଝରଣା ପରି;

କଳ କଳ ନାଦେ ବହିଲା

      କରି ଓଁ କାର ଧ୍ଵନି।

ହୃଦୟ କନ୍ଦରୁ ଶୁଭିଲା

      ରାମକୃଷ୍ଣଙ୍କ ନାମ;

ବିବେକାନନ୍ଦ ମା'ସାରଦା

     ଭାବରେ ପୂର୍ଣ୍ଣକାମ।

ଅହର୍ନିଶି ଜପ ଧ୍ୟାନରେ

    କରି ସାଧନା ନିତି;

ଆଲୋକର ମହାଦୀପଟି 

    ହୃଦେ ଜଳୁଥାଏଟି।

ପୂଣ୍ଯ ଭାଗୀରଥି ଧାରଟି

     ଭାଗବତାନନ୍ଦରେ;

ସ୍ବାମୀଜୀ ନାମଟି ଧରିଲେ

     ଜଗତର ହିତରେ।

କାୟମନୋ ବାକ୍ୟେ କରିଲେ

    ଯେଉଁ କୁଚ୍ଛ୍ର ସାଧନା;

ରାମକୃଷ୍ଣ ସେବାଶ୍ରମଟି

     ଗଢି ଉଠିଲା ସିନା।

ଟିକାତାଳ ପୁଣ୍ୟ ତୀର୍ଥସେ

     ଯୁଗ ଯୁଗର ପାଇଁ;

ବଟବୃକ୍ଷ ସାକ୍ଷୀ ରହିଲା

     ଚାରି ଯୁଗକୁ ଚାହିଁ ।

ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ ଭରିଲ

     ଯେଉଁ ପୁଣ୍ୟ କଳ୍ପନା;

କାଳଜୟୀ ଯୁଗ ଯୁଗକୁ 

     ହୃଦେ ସଦ ଭାବନା।

ଗୁରୁନାମ ସଦା ଶୁଭଯେ 

    ସଦା ମଙ୍ଗଳମୟ;

ତବ ପାଦେ ପଶେ ଶରଣ

     ଦିଅ ପୂଣ୍ୟ ଆଳୟ।