ମନେପଡେ

ନାଉରୀଆର ନିରୀହ ଚାହାଣି

ଖୁସି କରିଦିଏ ମନ

ଭରଷା ବିଶ୍ୱାସ ନିଜଠୁ ଅଧିକ

ସତେକି ମୋ ଜୀବନ |

କଥା ଦେଇଥିଲା ପାରି କରିଦେବ

ଅଥଳ ଗଭୀର ଜଳେ

ନାଆ ମେଲିଦେଇ ଛାଡି ଦେଇଗଲା

ଦରଶନ ଟିକେ ନମିଳେ |

ଅଦୃଶ୍ୟ ସିନା ସେ ଆଖି ପାଲକରୁ

ସଦା ଲାଗେ ମୋର କତି

ନା ଆଖିକୁ ଦିଶୁଚି, ହାତ କୁ ଲାଗୁଛି

ତଥାପି ନିକଟ ଅତି |

ଅଥଳ ଜଳ ରେ କାତ ପାଉନାହିଁ

ବିଷାଦ ଗ୍ରସ୍ତ ଜୀବନ

କେତେ କଥା ତତେ କହିବା ପାଇଁକି

ଖୋଜୁଛି ବିକଳ ମନ |

ଯଦି ଛାଡ଼ିଯିବ ଥିଲା ମନରେ ତୋର

ନାଆ କିଆଁ ମେଲୁ ଥିଲୁ

ବିଶାଳ ହ୍ରଦରେ ପାରିହେବା ପାଇଁ

ଏକା କରି ଚାଲିଗଲୁ |

ନାଆ ମୋର ଝୁଲେ ପବନ ଗତିରେ

ମୁଁ ବି ଦୋଳାୟ ମାନ

ମନକୁ ଆସୁଛି ଲମ୍ଫ ଦେବା ପାଇଁ

ଜଳରେ ଯାଉ ଜୀବନ |

ତଥାପି ନିଜକୁ ମାରି ପାରୁନାହିଁ

ବେଢ଼ି ମୋ ହାତ ଗୋଡ଼ରେ

ବେଢ଼ି ଟା କୋଉ ଲୁହାରେ ନୁହେଁଯେ

ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ତାକୁ ପାରେ |

ତୁ ଚାଲିଗଲୁ ଖୁସି ରେ ଖୁସିରେ

ଏକା ରହିଗଲି ମୁଁ

ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ର ଆଗରେ ପଡିଛି

କିଆଁ ଲୁଚିଗଲୁ ତୁ |

ପ୍ରୟାସ କରୁଛି ତତେ ଭୁଲିବା ପାଇଁ

ମନକୁ କରୁଛି ଶାନ୍ତ

ଅମାନିଆ ମନ ବୁଝି ସିନା ଯିବ

ହୃଦୟ ଟା ବିଦାରିତ |

ଅରପରି ରେ ତୁ ଏପାରିରେ ମୁଁ

ତୁ ସିନା ଦେଖୁ ମତେ

ଅବୁଝା ମନଟା ତତେ ଦେଖିବାକୁ

ବିକଳ ହୁଅଇ ଯେତେ |