ମଧୁର ଶୀତ

ଶୀତଋତୁ ଅନୁଭୂତ ଚାରିମାସ

ହେମନ୍ତେ ମଧୁର ଶୀତ

ଧର୍ମକର୍ମ ସହ ପୁନେଇଁ ପରବ 

ଯାନିଯାତ୍ରା ହୋନ୍ତି ମିତ

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାତା ଆବିର୍ଭୂତ

ଓଡ଼ିଆ ରମଣୀ ଶେରମାଣ ପୂଜି

ହରଷରେ ଗାଏ ଗୀତ ।

ହାଲ୍କା ହାଲ୍କା ଶୀତର ବାସ୍ନାରେ

ହାଲ୍କା ବାସ ଘୋଡ଼ଣୀ

ଦେହରେ ଆବୃତ୍ତ ହାଲ୍କା ବି ଚିତ୍ତ

ତୋଳି ପ୍ରସନ୍ନତା ଧ୍ବନି

ଆବାଳବୃଦ୍ଧବନିତା

ଦୁଃଖୀଟେ ହେଲେ ବି ଯାଇଥାଏ ଚଳି

ନକରି ଟିକିଏ ଚିନ୍ତା ।

ଧୀର ପଦପାତ ଗମନରେ ଶୀତ

ଭୂପ୍ରକୃତି ଶୋଭାମୟୀ

ଘାସ ପତରରେ ଶିଶିର ମୋତିରେ

ସତେ କି ଧରା ହସଇ

ବାଳୁତ ସୂରୁଜ ଆଭା

ତା' ଉପରେ ପଡ଼ି ଦିଶେ ଚିକିଚିକି

ଆହା ! କେଡ଼େ ମନଲୋଭା ।

ଡାଲିଆ, ସେବତୀ, ଗେଣ୍ଡୁ, ଜିନିଆଦି

ପୁଷ୍ପେ ହସ ଉକୁଟାଇ

ଚହଟାଇ ବାସ ହୁଅନ୍ତି ହରଷ

ଶୀତ ସ୍ବାଗତିକା ଗାଇ

ଗଲାଯାଏ ଶୀତ ନଇଁ

ଧରି ସମ ସ୍ଥିତି ବୃନ୍ତରେ ଦୋଳନ୍ତି

ରଙ୍ଗ ପସରା ମେଲାଇ ।

ଅନ୍ତରେ ହେମନ୍ତ ମାଡ଼ି ଆସେ ଶୀତ

ସତେ କି ବାଘର ପଞ୍ଝା

କାଲୁଆ ବାଆର ହାବୁକା ମାଡ଼ରେ

ଦେହେ କି ବହଇ ଝଞ୍ଜା

ଋତୁଚକ୍ରର ନୀୟମ

ଟାଳି ଦେବାପାଇଁ ସାଧ୍ୟ କା'ର ନାହିଁ

ଯେତେ ଜ୍ଞାନରେ ବି କ୍ଷମ ।