କଟି ରହିଲା

କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ କରି ଛାଇ

ଅମ୍ବର କୋଳରେ ମେଘ ଗେହ୍ଲେଇ

ପଡ଼ ପଡ଼ କରି ଆସେ ପକେଇ

ମୋତେ ଭାରି ରାଗ ଆସିଯାଏ

ମେଘଟା ହୃଦୟହୀନା 

ଖାଉଥିବା ବେଳେ ଟପା ଟପ୍

ବରଷି ଯିବ ଅଇଁଠା ହାତ ଅସନା

ଅଧା ଖିଆ ଭାତ

ପେଟ ବି ପୁରିନି ତ

ଧାଁ ଦୌଡ଼ ଆରମ୍ଭ

ଶୁଖିଲା ଲୁଗା

ଆଚାର ଡବା

ଧାଇଁ ମୋଡ଼ି ମକଚି ଆଣିବାକୁ ବାଧ୍ୟ

ମୁକୁଳା କେଶ ବେସ ବିନ୍ୟାସ

ଏକ ହାତିଆ ପରବତେ

 ଖଟରେ ଶୁଆଇ ପକେଇ ନିର୍ଯ୍ୟାସ

ଛାଡି ଧଡ଼ ଧଡ 

ଓହୋ ମାଇଁ ଗଡ଼

ରାଗରେ ଭାବୁଛି ଗାଇବିନି କେବେ

ମଉସୁମୀ ଗୀତି କବିତା

ଆଖି କୋଣରେ ଝଲକେଇବିନି

ଚାତକ ଚାହାଣୀର କୁହୁକ ମାଦକତା

ମେଘଟା ବଡ଼ ବଦମାସ 

ଘଡ଼ିକେ ଘୋଡା ଛୁଟାଏ

ବିଳମ୍ଵରେ ଆସି କେବେ ପ୍ରଳୟ

କେବେ ମରୁଭୂମି ସୃଷ୍ଟି କରାଏ ।

ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାର କରୁ ସେ ଅଧିର

ହଇରାଣ ନ କରୁ ଆଉ

ଅତର୍କେ ବରଷି ଅସମୟେ ଫସି

କଟି ରହିଲା ମୋ ପଣ ଥାଉ ।