ଖୋଲି ଯାଉ ଆଖି

ଚମଡା ର ଚମକ ହଜିଯିବା ପରେଅସ୍ଥି ସବୁ ଅତି ପୁରୁଣା ହେବା ରେ

ମାଂସପେଶୀ ସବୁ ଶିଥିଳତା ର ସ୍ପର୍ଶ ରେ 

ଅଲୋଡ଼ା ମଣିଷଉଡା ମନେ ପଡନ୍ତି

ହତାଦର କଲା ପରେ ବି 

ଆତ୍ମୀୟତା ର ବାସ୍ତବ ସ୍ପର୍ଶ ଅପେକ୍ଷା ରେ ।

ଅସଜଡ଼ା ଫର୍ଦ ସବୁ ସଜାଡ଼ିବାକୁ 

ଚାହିଁଲେ ବି ସଜାଡି ହୁଏନି 

ଛିଣ୍ଡା ସୂତା ସବୁକୁ ରୁଣ୍ଡ କରିବାରେ 

ସମୟ ବିତେ ସିନା 

ଖୋଜି ପାଏନି ଅଦୃଶ୍ୟକୁ 

ଏବେ ଦୃଶ୍ୟ କରିବା ର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ।

ଅହଂକାର ର ନବଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ଅଟ୍ଟାଳିକା 

ଚୁରମାର ହେଉଥାଏ ଥରକୁ ଥର 

ହୃଦୟର ନିଭୃତ କୋଠରୀ ରେ 

ଅସହାୟତା ର ଅଟ୍ଟାହାସ୍ୟରେ 

ଅତୀତର କଳା କାରନାମା ରେ

ବଳ, ବୁଦ୍ଧି ,ସମ୍ପତ୍ତିର କ୍ଷୀଣ ଜୁରେ ।

ଶ୍ଵାସ ର ଗତି ଥମି ଥମି ଯିବାରେ

ଅନୁତାପ ର ତାତି ଲିଭିବା ପୂର୍ବରୁ

ଆଖିଟା ବନ୍ଦ ଥିଲା ଆଖିଟା ବନ୍ଦ ହେବ 

ଘୃଣା ର ନର୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ 

ସନ୍ତୁଳି ସନ୍ତୁଳି ସତ୍ୟ ଉପଲବ୍ଧିର ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଖୋଲି ଯାଉ ଆଖିଟା ସଭିଙ୍କ ର ଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ ।