ଜହ୍ନରେ ତତେ ମୋ ରାଣ

ଜହ୍ନରେ ତତେ ମୋ ରାଣ,

ଭୁଲରେ ଯେମିତି କାହାକୁ ନକହୁ|

ମୁଁ ଜାଣେ ତୁ ସବୁ ଜାଣୁ

କେମିତି ନଜାଣିଥାନ୍ତୁ ଯେ

ତୁ ହି ତ ଜଣେ ଯାହାକୁ ମୁଁ ସବୁ କହେ |

ଅଧ ରାତିରେ ସେ ଝରକା ଖୋଲି

ମନର କୋହକୁ ଚାପି ଧରି

ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଆକାଶକୁ ଚାହେଁ

ତୁ ହି ତ ଥାଉ ସେଇଠି

ମତେ କୋଳକୁ ନେଇ ବୁଝେଇବାକୁ|

ବେଳେବେଳେ ଏଇ ଅମାନିଆ ଲୁହ

ଯେବେ ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗେ,

ତୁ ଅତି ଆଦରରେ

ତୋ ପାପୁଲିରେ ମୋ ମୁହଁକୁ ରଖି

ସ୍ନେହରେ ମୋ ମଥାକୁ ଆଉଁସିଦେଉ|

ତୋର ମନେ ଅଛି?

ବେଳେବେଳେ ତୁ ଲୁଚି ଯାଉ ବାଦଲ ଭିତରେ

ଆଉ ବେଳେବେଳେ ଆସିନଥାଉ|

ମୁଁ ଜାଣେ, ତୁ ଜାଣିଶୁଣି ମତେ ହଇରାଣ କରୁ

ମୋ ଅପେକ୍ଷାର ପରୀକ୍ଷା ନଉ |

ଏଇ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ଭିତରେ

ମୋ ମନର ସବୁ କଥା

ଖୋଲି କହିଛି ତତେ ବିନା ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ |

ମୋ ପ୍ରେମର ମୁକ ସାକ୍ଷୀ ଏବଂ

ମୋ ପ୍ରେମ କାହାଣୀର ଡାଇରି ତୁ |

କାହାଣୀ ସିନା ଲେଖିଥିଲି ମୁଁ

ହେଲେ କିଛି କଥା ରହିଗଲା

ମୋ ମନ ଭିତରେ,

ନା ସେ କେବେ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ

ନା ମୁଁ କହିବାକୁ ସାହସ କଲି |

ଭାବିଥିଲି ଆଗକୁ ସମୟ ମିଳିବ,

ବହୁତ ଥର ଆମେ ଦେଖା ହବୁ|

ଦି କପ ଚା ଆଉ ଗୋଟେ କେକ୍ ସହ,

ଗୋଟେ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଫିକା ଆଲୁଅରେ

ଦୁହେଁ ମନଖୋଲି ଗପିବୁ|

ସେ ସନ୍ଧ୍ୟା କେବେ ଆସିଲାନି |

ସେ ରାସ୍ତା ଭାଙ୍ଗି ଚାଲିଗଲେ

ନୂଆ ରାସ୍ତାରେ ଆଉ

ମୁଁ ସେ ପୁରୁଣା ରାସ୍ତାର ମଝିରେ ରହିଗଲି

ସବୁଦିନ ପାଇଁ, ଏକ ଦମ ଏକା |