ହେ ବନ୍ଧୁ ହେ ସଖା

ହେ ବନ୍ଧୁ,

    ମୁଁ ତୁମ ସଖୀ, ତୁମେ ମୋର ସଖା,

ଅନୁରୋଧ ରଖିବ ମୋର,

    କେବେ କରିବନି ମୋତେ ଏକା l

ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ନାଲି ରଙ୍ଗକୁ ଆମ,

    କେବେ ଭାବିବନି ତୁମେ ଫିକା,

ଏମିତି ବନ୍ଧୁତ୍ଵର ଶିଖା ଜଳୁଥାଉ,

    କେବେ ନ ମିଳୁ, ଅନ୍ଧାରର ଦେଖା l

ଯଦି ବା କେବେ ଅନ୍ଧାର ଆସେ,

    ଭାବିନେବା, ଇଏତ ଆମ ଭାଗ୍ୟର ରେଖା,

ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ ଏ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ଧନେ,

    ଆମେ ଭରୁଥିବା ସଦା ଆଶାର ଆକାଂକ୍ଷା ।

ହେଲେ ହାତ ଛାଡି ଯିବ ନାହିଁ କେବେ, 

ଦେଇଦେଇ ମୋତେ ଧୋକା,

ନ ହେଲେ, ଏଇ କୋମଳ ହୃଦୟ ଟା,

    ପାଲଟି ଯିବ ଗୋଟେ ପଥରର ଟେକା।

ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ଋଣ କରିଛ ତୁମେ,

    ସୁଝିବାକୁ ପଡ଼ିବ ତୁମକୁ ଏକା,

କେବେ ନ ହେଲା ନାଇଁ,ପାଉଣା ସୁଝିଲା ବେଳେ, 

   ହୁଏତ ହୋଇଯିବ ଆମ ଦେଖା ।

ଜୀବନଟା ପରା ଏମିତି,

    ଦୁଇଧାଡ଼ି କବିତାର ଲେଖା,

ପଢିବାକୁ ପଡ଼ିବ ତୁମକୁ,

    ମନରେ ନ ରଖି କିଛି ସଙ୍କା ।

ହୁଏତ ମୋ ଠାରୁ ଭଲ ସଖୀ ସହ,

    ହୋଇପାରେ ତୁମର ଦେଖା,

କିନ୍ତୁ ଜୀବନରେ କେବେ ଖୋଜିପାଇବିନି,

   ମୁଁ , ତୁମ ପରି ଜଣେ ସଖା।