ହାରିଲି କେତେ ଜିତିଲି କେତେ

କରମ ସାଥେ ନିଇତି ଯୁଝି ଆନକୁ ଧ୍ୟାନ କାହିଁ

ହାରିଲି କେତେ ଜିତିଲି କେତେ ମନେ ବି ଧରେ ନାହିଁ ।

ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମେ ଚେତନ ରୂପେ ଆସିଛି ମୁହିଁ ଧରା

କରମ ସାଥେ ଜୀଇଁ ରହିବି ଯେମିତି ଅପାଶୋରା ।

ସକଳ ହିତେ ମତିକୁ ରଖି ହୁଅଇ ଅଗ୍ରସର

ନଥାଏ କେବେ ପରଆପଣା ଭାବନା ହୃଦେ ମୋର

ଜାତି ଅଜାତି ଧନୀ ଗରିବ ମୋ ନେତ୍ରଖୋଜେନାହିଁ

ସବୁରିଠାରେ ଏକ ଈଶ୍ବର କେବଳ ଦେଖୁଥାଇ ।

ଜଗଦୀଶ୍ବର ଯେଉଁ କରମ ଧରାଇଛନ୍ତି ହାତେ

ତାଙ୍କୁ ସୁମରି ଲାଗିଥାଏ ମୁଁ ମୋର ସାଧନା-ପଥେ ।

ସଫଳତା କେବେ ବିଫଳତା ଏତ କର୍ମ ଲକ୍ଷଣ

ଜୀବନକୁ ମୋ ଆବୋରିଥାଏ ଶିଖାଇ ନାନା ଜ୍ଞାନ

ସେ ହାର୍ ଜିତ୍ ପ୍ରଭାବ ସିନା ମୋର ମନରେ ନାହିଁ

ଈଶ୍ବର ଯାଚି ଦିଅନ୍ତି ଫଳ ଖୁସିରେ ଭୁଞ୍ଜୁଥାଇ ।

ବୃଥା ଭାବନା କରି କି ଲାଭ ସୁଖଦୁଃଖ ସଂସାରେ

କରି କରାଉଅଛନ୍ତି ବିଭୁ ଥାଇ ଦେହୀ ଦେହରେ ।