ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ

ଋତୁ ଚକ୍ର ଘୁରେ    ବର୍ଷା ଶୀତ ଖରା

     ଗୋଟି ଗୋଟି ପରୁ ପର

କିନ୍ତୁ ବିପରୀତ     ଗୋଟେ ଋତୁ ଏଠି

      ବିରାଜୁଛି  ବାରମ୍ବାର ।

ବାହାର ଦୁନିଆ     ଭୟ ଲାଗେ ଭାରି

     ଚାରିକାନ୍ଥ ଭଲ ଲାଗେ

ଦେହ ମନ ସବୁ     ଜଳି ପୋଡିଯାଏ

     ଅନ୍ଧକାର ଚଉଦିଗେ ।

ବସନ୍ତ ଭୁଲିଛି      ମୋ ଘର ଠିକଣା

      ଶ୍ରାବଣ ଗଡାଏ ଲୁହ   

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କ ଉତ୍ତାପ     ମନେ ପଡିଗଲେ

      କଳା ପଡ଼ିଯାଏ ମୁହଁ ।

ତା ସାଥିରେ ଦାଉ    ସାଧେ ମହାମାରୀ

      ସମ୍ପର୍କ ଲାଗଇ ପିତା

ଅଂଶୁଘାତ ଭୟ      ଲାଗଇ ପ୍ରବଳ

      ବଢେ ମନ ନୀରବତା ।

କାହିଁ ଏତେ କୋପ    କର ସଂଧ୍ୟାପତି

      ଜଗତ କି ଦୋଷ କଲା?

ସତେକି ବିଶ୍ୱର      ହୋଇଯିବ ଅନ୍ତ

      ଆସିବନି ଶୁଭ ବେଳା ?