ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସର ଅନୁଚିନ୍ତା

ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପବିତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଖୋଜୁଛି ମଣିଷ ଆଜି

କିବା ସେ ପୂଣ୍ୟ ପବିତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଚାବି ଯାଇଅଛି ହଜି

ରାଜ୍ୟଟା ସାରା ବିଶୃଙ୍ଖଳା ର ନିଆଁ ରେ ଯାଉଛି ସିଝି

“ନିଷ୍ପେସିତର” ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର ମୁହୁର୍ମୁହୁ ଉଠେ ବାଜି ।

 

ଶାନ୍ତି,ମୈତ୍ରୀ,ପ୍ରୀତି, କି,ସଂହତି ରାମରାଜ୍ୟ କେତେଦୂରେ

ଗଣତନ୍ତ୍ର ର ସେଦିନ ସ୍ଵପ୍ନ ବିପନ୍ନ କାହିଁକି କୁହ

ଅଶାନ୍ତ ଧୂଆଁ ଦିଗ୍-ବଳୟ ଛୁଇଁ ଉଠେ ଆକାଶରେ

ଶୁଣିବ ବା କେବେ ନିଶ୍ଵ ଜନର ଅନ୍ତର ତଳ କୋହ ।

 

ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଶୂନ୍ୟ ଆକାଶେ ତ୍ରୀରଙ୍ଗା ଉଡ଼ୁଛି ଆଜି

ସମବେତ ଯେତେ ଆମେସବୁ ସବୁ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦଳ

ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡ, “ବିଭକ୍ତ ସ୍ଵପ୍ନ” ରେ ମାଓ ଆତଙ୍କି ସାଜି

ଗଣତନ୍ତ୍ର କୁ ଧ୍ବସ୍ତ କରିକେ କରୁଛି ନେପଥ୍ୟେ ରୋଳ ।

 

ପୂଣ୍ୟ ପବିତ୍ର ଅଭୁଲା ଦିନ ତଥାପି ପାଳିବା ଆସ

ଅନେକ ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତେ ଯେଉଁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ହେଲା ସସୃଷ୍ଟ

ହଜିନଯାଉ ସେହି ବୈଭବ ବିରାଜୁ ଗୌରବାଭାସ

ସାଇତି ରଖିବା ପରମ୍ପରା ହେଉରେ ଅମୃତ ବୃଷ୍ଟି ।

 

ଶୁଖ,ଶାନ୍ତି,ମୈତ୍ରୀ ଭାବଭଙ୍ଗୀ ମନୁହେଉ ଉଦ୍ଗିରଣ

ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତ ଆକାଶୁ ଅନ୍ଧାର ଦୂର କରିବାକୁ ଆସ

ଆମେ ଶପଥ ନେବାରେ କରି ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାନ

ଜୀବନ ବିନ୍ମୟେ ମାତୃଭୂମି ସେବା ମନେରଖି ଅଭିଳାଷ ।