ଦୟାମୟ ଚିତ୍ତ ଚୋର

ଦୟାମୟ ଚିତ୍ତ ଚୋରଗୋପୀ ପ୍ରାଣଧନ

କୃପାସିନ୍ଧୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ ରାଧା ପ୍ରାଣଧନ ।

ହେରାଧାକାନ୍ତ :

ତୁମ୍ଭେ ଅଟ ମୋ ମନର ମିତ ।।

ଅସୁମାରୀ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେଁ ନିତି ପ୍ରତିଦିନ,

ସ୍ଵପ୍ନେ ଆସି ସ୍ଵପ୍ନେ ଉଦ୍ଭା ହୁଅଜନାର୍ଦ୍ଧନ ।

ହେ ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ

ତୁମ୍ଭେ ଅଟ ମୋ ଜୀବନବିନ୍ଦୁ । ।

ବୃନ୍ଦାବନେ ରାସ କଲ ବ୍ରଜ ଗୋପୀନେଇ

ବିତିଗଲା କେତେ କାଳ ହେ କଳା କହ୍ନେଇ ।

କେନଜାଣନ୍ତି

ଯୋଗମାୟା ମାୟାରଚି ଥାନ୍ତି ।

ଷୋହଳ ସହସ୍ର ଗୋପପୁର ବ୍ରଜବାଳୀ

ଯେତେ ଗୋପୀ ସେତେ କୃଷ୍ଣ ହେଲ ବନମାଳୀ ।

ମାତିରାସରେ

ଗୋପୀ ଇଚ୍ଛା ପୁର୍ଣ୍ଣ କଲ ବାରେ ।

ରାସେ ଭାଗ ନେବାପାଇଁ ଚଳେ ଜଣେ ଗୋପୀ

ତାହା ଦେଖି ସ୍ଵାମୀ ତାର ହୁଏ ବଡ କୋପି ।

ତା ସ୍ୱାମୀ ତାହାକୁ ମାଡ ବହୁତ ମାରିଲା,

କୂଳ ଦୋଚାରିଣୀ ବୋଲି ବହୁ ଗାଳିଦେଲା

ଗୃହରେ ରଖି

କବାଟ କିଳିଲା ତାଲା ଯୋଖି ।।

ଗୃହେ ଥିଲା ଖମ୍ବ କୃଷ୍ଣ ଭାବି ଆଳିଙ୍ଗିଲା,

କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ଗାଇ ଗାଇ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ପାଇଲା ।

ପରାଣ ତେଜି

ପାଇଲା ମୁକତି କୃଷ୍ଣ ଭଜି ।।

ତୁମ୍ଭେ କେତେ ଦୁରେ ଅଛ ହେ ପରାଣବନ୍ଧୁ

ଗୋପୀ ଭଲି ଉଦ୍ଧାର କରହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ,

ହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ

ନତୁବା ପ୍ରାଣ ତେଜିବି ମୁହିଁ ।