ଦୁଃଖ ଲାଗେ

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଦେଶ କେବେ ଯେ ପାଇବ

ପୂର୍ବ ଗଉରବ ଯଶ,

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପକ୍ଷୀର ଦୀନ ବେଶ ଦେଖି

ଦୁଃଖ ମୁଖେ ଆସେ ହସ ।

ବୀର କର୍ଣ୍ଣର ଗୋତ୍ର ଖୋଜାହୁଏ

କେଉଁ କୂଳରେ ସିଏ ଯାତ,

ଗୁରୁ କାଟିନିଏ ଶିଷ୍ୟର ଆଙ୍ଗୁଠି

ରାଜ ପୁତ୍ରଙ୍କ ଗୌରବ ପାଇଁକି

ଏକଲବ୍ୟ ହରାଏ ହାତ ।

ଜାତୀର ତାଡନେ କେ ହରାଏ ଯଶ

ବୃଦ୍ଧାଙ୍ଗୁଳି ଦେଇ କେହି,

ନିଜ ହସ୍ତରେ ନିଜ ଜିହ୍ଵା ଛେଦି

ଦେଶ ଡାକେ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ।