ଦୋହା ସପ୍ତକ : କୋଣାର୍କ ........

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା କୂଳେ ତାରା ମଉଳିଲେ

ମେଘ ଡେଣା ପରେ ବସି

ଚୂନି ଚୂନି ତୁଳା ନୀଳିମା ପଖଳା

ଦିଗ୍ ବଳୟେ ଯାଏ ମିଶି।

ଆହତ ଗୌରବ କଳାର କୌସ୍ତୁଭ

ନିରବେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ

କୋଣାର୍କ ର କୋହ ଭାସି ବୁଲୁଥାଏ

ଆଭୂମ କ୍ଷିତି ପବନ ।

ଦିବ୍ୟ ଅର୍କକ୍ଷେତ୍ର ଭବ୍ୟ ସୂର୍ଯ୍ୟାଳୟ

ମନ୍ତ୍ରଣା କଲା କି କଏ?

ଦେବଗଣ ଅବା ପ୍ରକୃତି କୋପରେ

ଧ୍ବଂସ ମୁହେଁ ଆଜି ସିଏ ।

ପ୍ରତି ଉତ୍କଳୀୟ ଅନ୍ତରେ ସଂଚରି

କାଳଗର୍ଭେ ହୁଏ ଲୀନ

ଭାରତ ଭୂଖଣ୍ଡ କୋଣ ଅନୁକୋଣେ

କିରତି ନାହିଁ ତା'ସମ ।

ଶାଳ ଭଂଜିକାର ସମୁଦ୍ର ତର୍ପଣ

କ୍ଷୀତି ଓ ପୃଥିବୀ ରତିବନ୍ଧ ମାନ

ପଥର ବୁକୁରେ କଳିଙ୍ଗ ଶିଳ୍ପୀ ର

ରମ୍ୟ ସଂରଚନା କାବ୍ୟାୟନ ।

ନବଗ୍ରହ ପାଟ ନୃତ୍ୟ ରଙ୍ଗେନଟୀ ନଟ

ଜୀବନ ଚର୍ଯ୍ୟାର ଚକ୍ର

ଅରୁଣ ପ୍ରଭାରେ ଉଦ୍ଭାଷିତ କ୍ଷେତ୍ର

ସ୍ବନାମଧନ୍ୟ କୋଣାର୍କ ।

କେତେ ଇତିହାସ ଗ୍ରନ୍ଥ ସାହିତ୍ୟ

ସହସ୍ର ଆଲେଖ୍ୟ କାବ୍ୟ

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ଆଜି ବି ଝଟକେ

ଅପରୂପ କୀର୍ତ୍ତି ସ୍ତମ୍ଭ ।

******୦*******୦*******୦*******୦*******

© ଡ ବିଦ୍ୟୁତପ୍ରଭା ଗନ୍ତାୟତ