ଦୋହା ସପ୍ତକ _ ପ୍ରହେଳିକା

କେତେ ମଧୁ କେତେ ମଧୁର ହାସ

କେତେ ମୃଗମଦ ହୃଦୟେ ବାସ

କେର ବିଘଟନ କେତେ ବିଳାପ

କେତେ ବିସ୍ମରଣ ବିଶ୍ଵେ ନିନାଦ

କଣ୍ଠେ ଭରି ଶୋକ ତାନ ମୁଁ ଗାଏ

ସୁଖ ସରିତା ର ସହଚରୀ ପରାଏ

ପ୍ରତି ଲୋମମୂଳେ ନିର୍ଝର ବାସ

ଅନଳ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ ସ୍ପୁରଣ ସୁହାସ

ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରବହେ ବିରାଗ ଧାରା

ଆସକ୍ତି ଅନୁରକ୍ତି ପ୍ରେମ ପସରା

ମନ୍ଦ ହସେ ରଚେ ଛାୟା ଚନ୍ଦ୍ରିକା

ପ୍ରଭାତୀ ଆକାଶେ ଜେନହେ ତାରକା

ପ୍ରିୟ ! ସସୀମ କୋଳରେ ପାଳିତା ମୁହିଁ

ଅସୀମ ସଙ୍ଗରେ ଭାବ ରଚଇ ।

© ବିଦ୍ୟୁତପ୍ରଭା