ଜେଜେମା'ର ଘର

ବହୁତ ଦୂରରେ

ଏକଦା ଘରଟିଏ ଥିଲା

ଯେଉଁଠି ମୁଁ

ଅନେକ ଗେଲ ଆଦର ପାଇଥିଲି ।

ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ମରି ଗଲାଣି

ସେ ଘରଟା ବି

ନିଛାଟିଆର ଆଁ ଭିତରେ

କେଉଁଠି ହଜି ଯାଇଛି

ଏବେ ସେଠି ସାପ ବସା ।

ବହି ପଢିଲା ବୟସ

ସେତେବେଳେ ମୋର ନ ଥିଲା

ମୁଁ ଖୁବ ଛୋଟ ଥିଲି

ମୋ ରକ୍ତରେ ଥିଲା

ଜୋଛନାର ଶୀତଳତା ।

ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଭାବେ

ଆଉ ଥରେ ସେଠାକୁ

ଯାଇ ପାରନ୍ତି କି !

ଅନ୍ଧ ଜଳା ମାନଙ୍କ ବାଟେ

ଘର ଭିତରକୁ ଉଣ୍ଡି ଚାହାନ୍ତି ।

କିମ୍ବା ଥମ କରି ରହି ଯାଇ ଥିବା

ନିଶ୍ଚଳ ପବନରେ କାନ ଦେଇ ଶୁଣନ୍ତି ।

ନଚେତ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ହତାଶାରେ

କିଛି ଅନ୍ଧାରକୁ

ଦୁଇ ହାତ ଅଞ୍ଜୁଳାରେ ଭରି

ନେଇ ଆସନ୍ତି

ଏଠି ମୋ ଶୋଇବା ଘରର

ପଛ ଏରୁଣ୍ଡି ବନ୍ଧ ମୂଳେ

ବିଞ୍ଚି ଦିଅନ୍ତି । ଧକଉ ଥିବା

ପୋଷା କୁକୁରଟା ପରି

ପଡି ରହିବାକୁ ।

ତୁମେ କଣ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ ?

ମୁଁ ଏମିତି ଗୋଟେ ଘରେ ରହୁଥିଲି

ଗେଲ ଆଦର ପାଉଥିଲି

ଗର୍ବିତ ବି ହେଉଥିଲି ।

ଆଜି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଃସ୍ଵ , ଦିଗହରା

ଅନ୍ୟ ଦୁଆରେ ହାତପାତି ମାଗୁଛି

ଟିକିଏ ସ୍ନେହ

ଟିକିଏ ପ୍ରେମ

କିସ୍ତିରେ , ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ।