ଦାଗ

କପଡାରେ ଦାଗ ଲାଗି ଯାଏ ଯେବେ

ତାକୁ ତ ଛଡେଇ ହୁଏ

କାଚ ଆଇନାରେ ଦାଗ ପଡି ଗଲେ

ତାକୁ ଲିଭେଇବ କିଏ ?

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ପଛେ ସେ କାଚ ଆଇନା

ଦାଗଟି ସେମିତି ଥାଏ

କାଚ ଆଇନାଟି ଏମିତି ଗୋଟିଏ

ସ୍ପଷ୍ଟ ଚିହ୍ନ ରହି ଯାଏ ।

ଯେଉଁ ଥିରେ ଦାଗ ଲାଗି ଯାଉ ପଛେ

ଛଡେଇବା କଷ୍ଟ ଥାଏ

ମନ ଆଇନାରେ ଦାଗ ପଡିଗଲେ

ସେ ଦାଗ ଭୁଲିବା କିଏ ?

ମନରେ ଆଘାତ ଦାଗଟି ଲାଗିଲେ

ବହୁ କଷ୍ଟ ଦେଇଥାଏ

ନୀରବ ଭାବରେ ହୃଦୟ ଇଲାକୁ

ଲୁହ ତାର ଝରି ଯାଏ ।

ଚରିତ୍ରରେ ଥରେ ଦାଗ ଲାଗି ଗଲେ 

ନା ଦାଗ ଲିଭେଇ ହୁଏ

କଳଙ୍କିନୀ ବୋଲି ଏଇତ ସମାଜ

ବିଦ୍ରୁପଟି କରି ଥାଏ ।

ଅଧିକାଂଶ ଦାଗ ଲିଭି ଯାଇଥାଏ 

କେତେ ଯେ ଅଲିଭା ଥାଏ

ଯୋଉ ଦାଗ ଅଲିଭାଟି ହେଇଥାଏ

ନା ପାଶୋରି ହେଇଥାଏ ।

ଚରିତ୍ର ଅଟଇ ସବୁ ଠାରୁ ମୂଲ୍ୟ 

ସେଥିରେ ଦାଗ ଯେ ଦିଏ

ଏ ମନ ହୃଦୟ ଭିତରେ ତା ପାଇଁ 

ଘୃଣା ଭାବ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ।

କାହା ଚରିତ୍ରକୁ ଆପେକ୍ଷ କରିଣ

ଦାଗ ଦିଅ ନାହିଁ କିଏ

ଥରେ ଯଦି ଦାଗ ଲାଗି ଯାଏ ସେଠି

ଚିର ଦିନ ରହି ଥାଏ ।