ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ....

ମୁଁ ତୁମ ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ ନଥିଲି

ତୁମ ପୁର୍ବ ରୁ ମୁଁ ବି କେବେ ହାରିନଥିଲି

ହରେଇଲ ମୋତେ ଉତ୍ତପ୍ତର ପ୍ରେମ ମରୁବାଲି ରେ

ହେଲି ମୁଁ ମରୀଚିକାର

ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ଥିଲି ଏକ ଅଭିଯୋଗ, ଅଭିଶାପ, ଅଭିପ୍ରେତ କାଳ

ଵିଧି ର ସଂଯୋଗ, ମାନଦିଆନିଆ ର ମିଛ ଲୋରି ଟିଏ

ଓ ଏକ ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ଅଶୁମାରି ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ,

ଶ୍ରାବଣ ବି ଖରା ପଛେ ଲୁଚି ଗଲେ

ବାଳିକା ବଧୂ ଟୀ ମୋ ସହ ପ୍ରେମ କରେ

ମୁଁ ପରା ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ପ୍ରେମର ଫଲଗୁ ଅଭିରରେ ହଜିଗଲେ

ପ୍ରତାରଣା ଟୀ ସିନ୍ଦୁର ରେ ମିଶିଗଲେ

ଛଳନା ଟୀ ବାହାନା ର କୋଳ ଖୋଜେରେ,

ମୁଁ ପରା ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳ ରେ ଅମାବାସ୍ୟା ଆଙ୍କିଲେ,

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ର ସାତ ରଙ୍ଗ ଛାଡିଗଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚିଲିକା କୋଳ ରେ ଲୁଚିଗଲେ

ମୁଁ ମନେ ପଡେ ତୁମର

ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ସାଧବ ବଣିକ ର ଡ଼ଙ୍ଗା ବୁଡିଗଲେ, ମନ୍ଦାର ଟୀ ମଥାରୁ ଖସିଗଲେ, ନିନ୍ଦି ବାକୁ ମୋତେ ତୁମେ ପାଅରେ

ମୁଁ ପୁଣି ବେଶୀ ମନେ ପଡେ

ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ତୁମ ପାଇଁ ମୁଁ ଅଯୋଗ୍ୟନିହାତି ଖରାପ,

ସବୁ ଦୁରଯୋଗ ର ଗୀତ ଟିଏ

ମୁଁ ତୁମର ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।

ସ୍ବପ୍ନ ର ରଙ୍ଗମହଲ ରେ,

ବାସ୍ତବତା ର ମରୁବାଲି ରେ

ରାସ୍ତା କଡ଼ ଅଧଭଙ୍ଗା ପାନ୍ଥଶାଳା ରେ

ମୁଁ ତୋତେ ଖୋଜେରେ

ଇତି ତୁମର

ଚାବିର ଦିଆ ଟୟ ।