ବସନ୍ତ ବୟିରୀ

ତୁମେ ଦେଖୁଅଛ

ମାଘ ପିଠିରେ ବସି

ଫଗୁଣ ବାଆ ବହୁଛି ହସି

ମଧୁମାସ ବସନ୍ତ 

ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ

ଧରାଧାମେ ପଦାର୍ପଣ କଲାଣି ଆସି ।

ଅନ୍ଦାରକଣା ରୋଗ ଗ୍ରାସିଲାଣି

ପ୍ରକୃତିର ତାଣ୍ଡବ ତଣ୍ଟିଯାଏ ମାଡିଲାଣି

ଅବଶ୍ୟ ତୁମକୁ ଦିଶେନି

ଋତୁଚକ୍ରର ବିବର୍ତ୍ତନ ବୁଝିପାରନି ।

ତତଲା ଚଇତି ଝାଞ୍ଜି

ସିଝି ଝଡିଲାଣି ତିନିପାଞ୍ଜି

ଝାଳ ଗମ୍ ଗମ୍ ଗଳଦଘର୍ମ 

ପବନର ଲେସମାତ୍ର ନାହିଁ ଶର୍ମ

ଆଉଟୁ ପାଉଟୁ ମଣିଷ ଜୀବନ 

ବିଜୁଳି ବତୀର 

ଗଲା-ଅଇଲାର ଦୟାରେ ବିଚରା 

ବଂଚି ଯାଉଛି 

ବର୍ତ୍ତି ଯାଉଛି 

ଫାନ୍ଦି କୁଲର୍ - ଏସି - ଇନ୍‌ ଭାଟର ।

କହୁଛ କ'ଣ ନା

ମଧୁମାସ ଆସିଛି ଧାଇଁ

ତରୁ ତୃଣରେ ନବ କିସଳୟ ମାରୁଛି ହାଇ ।

ଫଗୁଣର ଫଗୁ ମୋ ପାଇଁ ଫାଲତୁ

ଶ୍ରାବଣ ମୋ ସାଥୀ ସହଚରୀ

ପୁରୁଣା ପୀରତି ଅତୀତର ସ୍ମୃତି

ଜଳାଏ ରଗାଏ ବସନ୍ତ ମୋ ବୟିରୀ ।