ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୧୬

ଘନ ଘନ ଘନ

ଶୁଭେ ବଂଶୀ ସ୍ବନ

ଘନଶ୍ଯାମ ବନେ କିବା ଗଲେଣି ,

ଘେନି ଗୋ କଳସୀ

ଆସ ଗୋ ଅଳସୀ

ଯିବା ଗୋ ଯମୁନା ନିଶି ଗଲାଣି ।

ବନମାଳୀ ବନେ

ବୁଲି ଏଣେତେଣେ 

ଗୋଠକୁ ଗୋଧନ ନେଲେଣି ,

ମନେ ମନେ ଭାଳି

ହେଉ ଥିବେ ହରି

ବଂଶୀରେ ରୋଦନ କଲେଣି ।

ବତ୍ସା ଧେନୁ ସଙ୍ଗେ

ବୁଲି ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ

ଦରଜରେ ଘାରି ଯିବଣି ,

ଆସଗୋ ସଜନୀ

ବିଳମ୍ବ କରନି

ସଜ କର ସଜ ଲହୁଣୀ ।

ପାଦେ ଦେବା ଲେପି

ଶୁଣ ଆଲୋ ଗୋପି

ସହଜରେ କାହ୍ନୁ ମାନେନି ,

କୋଳରେ ବସେଇ

ଅଶ୍ରୁ ନୀରେ ଧୋଇ

ପୋଛିବା ପଣତେ ସଜନୀ ।

ରାଇର ବିକଳ

ଦେଖି ଏ ସକଳ

ଠେସା ଠେସି ହୋନ୍ତି କହୁଣୀ ,

ଏତେ ପ୍ରେମ ଥାଇ

କେମିତି ତୁ ରାଇ

ହେଲୁ ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ଘରଣୀ ।

ଲାଜ ନାହିଁ ତତେ

ଭଣଜାକୁ ଏତେ

ଭଲ ପାଏ କାହିଁ ଦେଖିନି ,

ସେଥି ପାଇଁ ପରା

ବାଜୁଛି ନାଗରା

ମିଛେ ରାଇ କଳଙ୍କିନୀ ।