ଅଫୁଟା ଫୁଲ

ଦେଖି ବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ର କଢି

ପତ୍ର ଫୁଲ ତାକୁ ରହିଥାଆନ୍ତି ‌ବେଢି ।

ଅଫୁଟା ଫୁଲ ଭାବେ ସେ ପରିଚିତ

ଅଜଣା ଥାଏ ତାକୁ ତା ଭବିଷ୍ୟତ ‌।

ଜାଣି ନ ଥାଏ ଯିବ ସେ ମନ୍ଦିର ଅବା ମଶାଣି

କିବା ରହିଯିବ ଅଧୁରା ତା କାହାଣୀ ।

ଖେଳୁଥାଏ ଦୋଳି ସୁଲୁସୁଲିଆ ବାଆ ରେ

ଭାବୁଥାଏ ନିଜ ଆଗତ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଷୟ ରେ ।

ଛୁଇଁ ଯାଏ ଯେବେ ତାକୁ ପ୍ରଜାପତି

ତା ସ୍ପର୍ଶ ରେ ସେ ଯାଏ ଲାଜେଇ ।

ଯେବେ ଛୁଏଁ ତାକୁ ପହିଲି ବର୍ଷା ଜଳ

ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ ତା'ର ପାଖୁଡ଼ା କୋମଳ ।

ବସ୍ତୁବାଦୀ ମଣିଷ ଏ ନିଜ ଖୁସି ପାଇଁ

ନିରୋଳା ରେ କଷ୍ଟ ଦିଅନ୍ତି ଯେ କାହିଁ ।