ଆତ୍ମହନ୍ତା

ଜୀବନର ମୂଲ୍ଯ ଏତେ ଅହେତୁକ 

କିମ୍ପା କରିଦେଇ ଗଲୁ

ଆରେ ଆତ୍ମହନ୍ତା !!!

କୋଟି ପୁଣ୍ୟେ ମିଳେ ମାନବର ଜନ୍ମ 

ଅଯଥାରେ ସାରିଦେଲୁ ! !

ଘେନି ପାରିବୁ କି ପୁଣି ଆଉଥରେ 

ତୋ ମଡା ଭିତରେ ପ୍ରାଣ

କଅଣ ବିଚାରି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲୁ

ଆତ୍ମା ଆଜି କରେ ପ୍ରଶ୍ନ ।

ମରିବା ତ ଦିନେ ନିରାଟ ଏ ସତ୍ୟ

ନେଇଛନ୍ତି ଆମେ ଜନମ

ଆରେ ଆତ୍ମହନ୍ତା ! 

ଭୀରୁ ସାଜି କିଆଁ ଅଧାରୁ ହାରିଲୁ

ଜୀବନର ମହାସଂଗ୍ରାମ ।

ଛାଡି ଚାଲିଗଲୁ ତୋ ଶବ ପଛରେ 

ହଜାରେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚକ ଚିହ୍ନ! 

ବାଣ୍ଟି ଦେଇଥିଲେ ହୃଦୟର ବ୍ୟଥା

ବୋଧେ ପାଇପାରିଥା'ନ୍ତୁ ତୁ ସମାଧାନ ।

ଜୀବନ ଦେଇନୁ ନିଜ ଶରୀରରେ

ଆତ୍ମହାତେ ଯେବେ ତୁହି 

କେଉଁ ଅଧିକାରେ କଲୁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା 

ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ଗଲୁ ଚିରସୁପ୍ତ ହୋଇ ।

ବଇରୀ ତୋ ଆଜି ଥିବ ଉଲ୍ଲସିତ 

ତୁ ଯେ ମାନିଗଲୁ ହାର

ଭୟ କଲା ଜୟ ସାହସ ଉପରେ 

ଶୋକସନ୍ତପ୍ତ ତୋ ପରିବାର ।

ତୁ ନାହୁଁ ସିନା ଜୁଝିବେ ଏବେବି 

 ପ୍ରିୟ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ ତୋର

ଖୋଜି ଚାଲିଥିବେ ତୁ ଛାଡିଥିବା 

ପ୍ରତି ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ।

ଜୟ ନୁହେଁ ତୋର ପରାଜୟ ଇଏ

ସାଜିଲୁ ତୁ ପଳାତକ 

ଜୀବନର ଯୁଦ୍ଧେ ବୀରଗତି ଗଲେ 

ସମ୍ମାନ ଜଣାଏ ଜଗତ ।