फिरूनी नवे जन्मेन मी

आपणा सर्वांच्या आयूष्यात एक स्वप्न उराशी बाळगून नव्या पहाटेची सुरूवात होते, आणि रात्र संपता संपता त्याच स्वप्नांची पूर्तता किंवा त्यादिशेने वाटचाल तरी होते.. आणि पुन्हा नव्याने मन हलके करून त्यात नविन स्वप्न बघण्याची उमेद निर्माण होते.

'अपेक्षा जगण्याची आस ऊद्याचीश्वासात ऊमेदनव्याने जन्मण्याची '

नीता च्या जीवनात ही रोजच अशी पहाट होत होती आणि अशीच रात्रही होत होती. तरीही ती नवी उमेद कशी मिळविते कोण जाणे.सहा वर्षाची मुलगी, नख-शिखांत दारूत बुडालेला व चांगली बापजाद्यांची सावकारी व पैसा दारू जूगारात बर्बाद केलेला व्यसनाधीन नवरा अजित, यांचे पालन पोषण तिच्याच भरोशावर होते.

नीता स्वभावाने खुप शांत आणि सोशीक स्त्री होती. उलटून बोलणे किंवा प्रतिकार करणे हे जणू तिला ठावूकच नव्हते. ती स्मिताताई कडे स्वयंपाक आणि त्यांच्या दीड वर्षांच्या मुलीला सांभाळण्याचे काम करायची. स्मिता ताई कॉलेज ला प्राध्यापिका होत्या. नीता सकाळी दहा वाजता यायची आणि दुपारी स्मिता ताई घरी आल्या की मग घरी यायची.

एक दिवस घाबरीघूबरी नीता कड़क उन्हात अनवाणी स्मिता ताई कडे आली.. तिच्या नवऱ्याला,अजितला, म्हणे रक्ताची उलटी झाली होती,तब्बेत जास्त खराब आहे, डॉक्टर कडे न्यायचे आहे म्हणून काही पैसे मागायला आली होती. स्मिता ताई ने तिला दोन हजार रुपये दिले. ती ताबडतोब नवऱ्याला घेऊन हॉस्पिटल ला गेली. डॉक्टर ने त्याला अॅडमिट व्हायला सांगितले. नीता ने त्याला ते दोन हजार रुपये देत म्हंटले की "तुम्ही काळजी नका करू, मी लागले तर ताईं कडून घेऊन येईल" तुम्ही बरे व्हा आधी डॉक्टर म्हणतात ते ऐका जरा..ते पैसे बघून दारूड्या अजितची नियत फिरली. तिच्या हातून ते पैसे हिसकावून घेत तो म्हणाला " मी ठिक आहे, मला काहीही झालेले नाही. डॉक्टर उगाच काही तरी बोलत असतात., तू घरी जा,असे म्हणत तिच्या हाताला धरून ओढतच तिला बाहेर आणले आणि धक्का देऊन म्हणाला तू चुपचाप घरी जा, मी येतो नंतर, मला काही काम आहे असे म्हणत तो भरा भरा निघून गेला. तिला माहित होते आता तो पुन्हा पैसे घेऊन दारू पिण्या करिता गेला आहे. दुसऱ्या दिवशी सकाळी ती स्मिता ताई कडे कामाला गेली तर तिला बघून त्यांचाच जीव गळ्याशी आला, तिला धरून त्यांनी सोफ्यावर बसवले, " काय ग हे, किती लागले आहे तुला ,कुठे अॅसिडेंट वगैरे झाला का तुझा? काय झाले बोल ना" नीता एकदम रडायला लागली आणि कालचा प्रसंग सांगितला रात्री घरी येऊन अजितने खुप मारले होते तिला. स्मिता ताई म्हणाल्या "सोड ना त्याला एकदाची, किती सहन करशिल,किती मार खाशील आणखी त्याचा.दोन शब्द कधी तो तुझ्या बरोबर प्रेमाने बोलत नाही, का राहते तू त्याच्या बरोबर? .....नवरा म्हणून काही आधार आहे का तुला त्याचा.दे ना सोडून त्याला" स्मिता ताई खुप चिडल्या होत्या.ताई तुमचे बरोबरच आहे पण पोर आहेत पदरात,माहेरचा खूप भक्कम असा आधार नाही आणी एकदम असे सोडवत नाही.घरचा लांडगा बाहेरच्या कुत्र्यांपासून वाचवितो कमीत कमी..थोडी पोरं मोठी झाली की नक्कीच होईल मोकळी या जाचातून.. पण नियतीला काही औरच काही दिवसातच नीताचा नवरा दारू च्या अति सेवनाने मरण पावला.

पंधरा दिवसांनी नीता पूर्ववत कामाला ही आली. तिने स्वतःला लवकर सावरले व तिचा एकमेव आधार म्हणजे तिच्या आईला तिने भावाकडून बोलावून घेतले.काही दिवसांनी स्मिताताई कडे त्यांच्या मिस्टरांचे वकील मित्र जेवायला येणार होते . नीताच्या मदतीने स्मिताईनी दुपारी जेवणाचे सर्व तयार करून घेतले. "ताई मी येते घरून , सर्व झालेच आहे, तेव्हा तुमचे जेवण होई पर्यंत मी येतेच." असे म्हणून ती निघाली , आणि तेवढ्यात दरावराची बेल वाजली, तिनेच दार उघडले, समोर पांढरा शर्ट आणि काळा वकिली कोट, फ्रेंच कट दाढी असलेला पस्तीशीतला तरुण उभा होता. "ताई येते मी" असे म्हणून ती त्या तरुणा जवळून जात, भराभरा निघून गेली. तो मात्र तिथेच उभा राहून तिच्या पाठमोऱ्या आकृति कडे बघत राहिला.स्मिता ने पुढे येऊन विचारले काय झाले भाऊजी, तेव्हा त्याने अळखळत विचारले "वाहिनी, ही....आता ....गेलेली...नीता आहे ना? नीता चौधरी..हो ...नीताच तर आहे.... ओहहह..नीता.... वाहिनी तिला आवाज दया ना,ती परत हरवून जाईल...., वाहिनी..... स्मिता ताई म्हणाल्या,"अहो, हो... हो... थांबा जरा..., ती नीता च आहे पण तुमची नीता कशी ती ?तुम्ही आधी आत या बसा, येईल नीता परत इथे." सोफ्यावर बसत गौरव ने सांगितले, वाहिनी, या... या... नीता ला मी कुठे कुठे नाही शोधले..आणि आज पर्येंत शोधतच होतो.गेली सात आठ वर्ष झालीत नुस्ता भटकतो आहे आहे मी नीता च्या शोधात, मला केवळ एकदा कुणी सांगावे.... की नीता ठीक आहे, सुखी आहे,दुःखाने पाठ सोडली आता तिची,ती आनंदात आहे,तर मी ही तिचा विचार करणे थांबवले असते, तिला शोधने थांबवले असते पण तिचा काही पत्ताच लागत नव्हता आणि बघा ना आज तुमच्या कडे येऊन माझी शोध मोहीम संपली. माझी नीता मला दिसली.स्मिता ने मधेच टोकत म्हंटले, पण तिच्या दुःखाने तिची पाठ सोडली नाही भाऊजी अजून...!त्याने आश्चर्यां ने स्मिता कडे बघत विचारले .... "म्हणजे..? म्हणजे काय वाहिनी. ? काय झाले? गौरव च्या चेहऱ्यावर काळजी स्पष्ट दिसत होती. तो व्याकूळ झाला होता, नीता च्या आयुष्यात असे काय झाले ज्याने ती आज् ही दुःखी आहे."सांगा ना वाहिनी काय झाले? स्मिता ने त्यांना पाणी दिले, भाऊजी आधी तुम्ही सांगा तुम्ही नीता ला कुठे भेटलात, कसे ओळखता तुम्ही तिला..गौरव ने सांगण्यास सुरूवात केली..,नीता आणि मी एकाच कॉलेज मधे होतो.ती बारावीला होती आणि मी दोन वर्ष तिला सीनियर होतो. कॉलेज मधे एक् प्रोग्राम होता, त्यासाठी स्वागत गीत गाण्यासाठी नीता चे नाव पुढे आले होते पण नीता गायला तयार होत नव्हती आणि दूसरे कुणी तिच्या सारखे गोड गळ्याचे कॉलेज मधे नव्हते. मी चॅलेंज घेतले कि मी गाण्यासाठी तिलाच तयार करून दाखवेन म्हणून. मग काय, मी रोज तिच्या विनवण्या करीत होतो. ती दिसेल तिथे तिला प्लीज़ म्हणत होतो पण ती काहीच बोलायची नाही. मी तिची वाट बघायला लागलो, ती दिसली नाही कि मी तिला शोधत होतो. खुप कासावीस व्हायचे मला ती दिसली नाही की. हळू हळू मला ती खुप आवडायला लागली होती व मी तिच्यात गुंतत चाललो होते हे मला कळत होते पण ती मात्र काहीच बोलत नव्हती. तिचे डोळे मला कधी कधी खुप लाल आणि सुजलेले दिसायचे. मी खुप प्रयत्न करत होतो तिच्या बरोबर बोलण्याचा, तिला जाणून घेण्याचा पण मला निराशाच हाती लागायची. तिचा अबोला मला वेडावून सोडत होता. मी सतत तिचा विचार करायला लागलो होतो. एक दिवस माझ्या मित्राने सांगितले कि नीता चा लहान भाऊ आमच्याच कॉलेज च्या मागच्या शाळेत शिकतो म्हणून, आम्ही त्याला भेटलो, तेव्हा कळले,.....तिचे वडील खुप व्यसनी आहेत,घरदार विकून झालेय,कर्जाचा डोंगर आहे,रोज दारू पिऊन धिंगाणे घालतात आणि बायको व दोन्ही भावा बहिणी ला रात्र भर घरा बाहेर काढतात.तिच्या आईला रोज मारतात तर कधीकधी तिलाही. ती दोघेही रात्र भर दारात बसुन असतात.आळीपाळीने ती व तिची आई भावाला मांडीवर झोपवत असतात, रडत असतात. खुप कळवळलो मी तेव्हा,मनात खोलवर खुप टोचल्यागात झाले.तिचा चेहरा डोळ्या पुढे आला.ते मृण्मयी डोळे, आणि त्यातले ते अफाट,अथांग, खोल दुःख सागराला आणि त्या आकाशाला क्षमा मागायला भाग पाडतील असे ते तिच्या डोळ्यात दिसत होते. मी तिच्यावर प्रेम करत होतो, पण तिच्या दुःखाची, परिस्थिती ची जाण होताच माझ्या मनात तिच्या विषयी खुप आदर वाढला व मी अजूनच जीवापाड तिच्यावर प्रेम करायला लागलो. दुसऱ्या दिवशी तिला कळले, आम्ही तिच्या भावाला भेटलो ते. ती माझ्या समोर आली आणि हात जोड़त म्हणाली, "प्लीज़, या नंतर माझ्या भावाला भेटण्याचे आणि आणखी काही जाणून घेण्याचे प्रयत्न करू नका. मी गाने म्हणायला तयार आहे, पण ते केवळ या अटी वर की तुम्ही या नंतर माझ्या बरोबर कधीच बोलयाचा प्रयत्न करणार नाही. मला माझ्या दु:खात कुणीही सहभागी नको आहे.असे म्हणून ती निघाली, मी तिच्या मागेच गेलो, आणि म्हंटले, ठिक आहे सर्व मान्य आहे, पण ज्या दिवशी मला तू अशी जास्त दु:खी आणि हे..हे..तुझे डोळे असे लाल आणि सुजलेले दिसतील त्या दिवशी मात्र....(खिशातून एक् चॉकलेट काढत तिच्या पुढे हात केला) हे चॉकलेट तुला घ्यावे लागेल, हे घेतले की समजेन तू सहभागी करून घेतले आहेस आपल्या दु:खात. वाटल्यास मी तुझ्या समोर कधीच येणार नाही, तिने सर्व एकले आणि निघून गेली ती तशीच काहीही न बोलता".तेव्हा पासून मी केवळ तिच्या साठी कॉलेज मधे जात होतो आणि माझे चॉकलेट तिच्या पर्येंत मी कसेही पोहचवत होतो.तिच्या समोर न जाता ......पण अचानक तीचे कॉलेज मधे येणे बंद झाले. चार पाच दिवस खुप वाट बघितली. आणि नंतर तिच्या घरचा पत्ता काढला. नंतर समजले की कूठल्या एका सावकाराच्या दारुड्या घटस्फ़ोटीत व वयाने 12 वर्षे मोठ्या मूलाशी तिच्या दारुड्या बापाने जबरदस्ती तिचे लग्न लावून दिले व स्वतःची कर्जफेड करून घेतली...माझ्या पायाखालची जमीन सरकली. काय करावे मला कळत नव्हते. बारावीची परीक्षा जवळ आली होती. मला वाटले ती परीक्षा द्यायला नक्की येईल, मी रोज तिच्या घरा समोरून चकरा मारत होतो. माझा नित्य नियम झाला होता, कॉलेज ला जातांना आणि येतांना तिच्या घरा जवळ थांबत होतो मी. मला अपेक्षा होती ती येईल एक दिवस पण ती आलीच नाही, तिच्या घरा शेजारील काकूंनी एक् दिवस सांगितले की तिचे बाबा आले होते रात्री आणि त्यांनी सांगितले की नीता चे लग्न झाले व ती आता  या गावी राहात नाही. तिच्या मना विरुध्द झाले आहे हे कळत होते मला,मी एक पक्का विचार केला,तिला शोधेनच म्हणून.,तेव्हा पासून तिला शोधतोच आहे मी.. आणि आज् दिसली ती, माझी नीता..गौरव च्या डोळ्यातील पाणी त्याच्या खऱ्या प्रेमाची साक्ष देत होते, दुरून कुठून तरी त्यावेळी गाण्याचे बोल ऐकू आले.... 

*किती दा नव्याने तुला आठवावे**डोळ्यातले *पाणी नव्याने वहावे**कितीदा झुरावे तुझ्याच* *साठी**कितीदा म्हणू* *मी तुझे गीत ओठी*

स्मिता ने सांगितले.... होय भाऊजी ही तुमचीच नीता आहे, तिने ही असेच काहीसे सांगितले होते मला, गावी गेल्यावर तिचा भाऊ घरून पळून गेला होता, मेहनत मजूरी करून शिकला,छोटीशी नोकरी करतोय,आईला सांभाळतोय.पण त्याच्या बायकोला त्याने बहीणीचे काही करणे आवडत नाही म्हणून त्याच्याही मर्यादा आहेतच.. वडील तर तिचे आयुष्य खराब करून लगेचच वारले. स्मिता ताई ने सर्व सांगितले नीता बद्दल.... इतक्यात दाराची बेल वाजली. नीता आली असेल, स्मिता ने म्हंटले.... गौरव एकदम उभा राहिला.ओठांवर हसू आणि डोळ्यात आनंदाश्रू होते, काय करावे नी काय नको असे त्याला झाले होते. कसे सामोरे जावे तिला काहीच कळत नव्हते त्याला..!! त्याच्या हातावर त्यानेच बाळा साठी आणलेले चॉकलेट ठेवत स्मिता ताई म्हणाल्या, घ्या भाऊजी द्या तिला, ती ओळखेंन तुम्हाला..... जा..... गौरव ने दार उघडले, नीता ने एक् नजर त्याच्या कडे बघितले आणि सरळ आत किचन मधे जायला निघाली. गौरव ला आज ही ती तशीच दिसली जशी कॉलेज मधे पहिल्यांदा तिला बघीतले होती, त्याच्या साठी मधला काळ कधी आलाच नाही असे त्या क्षणात त्याला वाटले....... त्याने लगेच मागे जाऊन तिला आवाज दिला.. ए नीता.. आवाज कानी येताच नीता थांबली,कानी आलेला आवाज कुठे आणि कधी ऐकला आठवू लागली.ती मागे वळली.,गौरव ने हातातील चॉकलेट तिच्या पुढे करत म्हणाला.,आज ही मला तू तशीच दुःखी दिसते आहेस, आज तरी मला तुझ्या दु:खात सहभागी करून घे...... शपथ सांगतो या नंतर मी तुला असे चॉकलेट देण्याची वेळच येऊ देणार नाही. तुझी आणि तुझ्या मुलीची जबाबदरी ही आता माझी आहे. नीता ने पाणी भरलेल्या डोळ्यांनी स्मिता ताई कडे बघीतले त्यांच्या डोळ्यात पाणी होते आणि नजरेत होकार..त्यांनाही आनंदाश्रू कूठे आवरले होते गौरवच्या मिठीत ढसाढसा रडतांना पण खूप आनंदी नीताला बघताना..   *एकाच ह्या जन्मी जणू**फिरुनी नवे जन्मेन मी*...