वादळे

भिरभिरत होती चहूकडे तू

नजरेतच मी विरलो होतो

तू वळून पाहत नाहीस म्हणून

एका नेत्रकटाक्षासाठी झुरलो होतो

तू कॉलेजला आल्यापासून

प्रत्येक दिवस नवीन वाटायचा

तुला सकाळी पाहिल्यावर

दिवस कसा आनंदी जायचा

वाटायचे सारखे मनाला

येऊन बोलावे तुझ्याशी

खोलवर उठलेल्या वादळाला

घेऊन यावे किनाऱ्यापाशी

वादळे मात्र सारखी यायची

किनारा त्यांनाही मिळायचा

आम्ही हक्क सांगण्याआधी तिला

दुसराच कुणीतरी घेऊन जायचा

पुन्हा वारे वाहण्याची वाट बघण्यातच

आमचा वेळ निघून जायचा

कितीही पाऊस येऊन गेला

तरी आमच्याकडे मात्र दुष्काळच असायचा