कळेल कधी रे तुला
कळेल कधी रे तुला
कळेल कधी रे तुला
सोडून सर्वस्व तुला वाहिले
नाती नवी स्वीकारून मी
तुझ्यातच समावले
कळेल कधी रे तुला
युगानी युगे साहते अवहेलना
लाचारीही पदरी माझ्या
तू न जाणे माझी मनोवेदना
कळेल कधी रे तुला
रामा तुझीच भार्या सीता मी
भोगून वनवास पार केले अग्निदिव्य
अखेर धरित्रीच्या उदरात स्थिरावले मी
कळेल कधी रे तुला
पांडववधू द्रौपदी मी
सारीपाटाचा डाव माझी बोली
नीलाजरे कुंतीपुत्र अन लज्जास्पद मी
कळेल कधी रे तुला
गौतम ऋषिपत्नी अहिल्या मी
नव्हेच मी पतिता
परि शिळा होऊन बसले मी
कळेल कधी रे तुला
कलयुगातली स्री मी
अनेक स्तरांतून घेते जन्म
तरी अत्याचाराला बळी जाते मी
कळेल कधी रे तुला
ही माझी व्यथा
नको समजूस मज अबला
तू सोड तुझा अहंकार वृथा