का रे दूरावा......
का रे दूरावा......
तुझ्या पैंजणांचा नाद
जिवा खुळवुनी गेला
सखे विरहात तुझ्या
जीव व्याकुळ ग झाला
तुझ्या डोईचा तो सुर्य
माझ्या हृदयास जाळी
तुझ्या नजरेचा तीर
मला घायाळ ग करी
तुझे काळेभोर केस
त्यात खट्याळ ती बट
छळूनी ग करू पाहे
माझ्या जीवाशी लगट
तुझ्या भेटीची ग ओढ
करी मिनिटाचा तास
आता सोसवेना मला
तुझ्या विरहाचा त्रास
मना खूणावुनी जाई
तुझा स्पर्श तुझा गंध
मी ग माझ्यातही नाही
झालो पुरता बेधुंद
तुझ्या मुखाचा चंद्रमा
तुझं हसणं चांदणं
वेड लावी जिवा माझ्या
त्यात ओली सांजवेळ
कधी येशील तू सखे
नको पाहू असा अंत
माझा व्याकुळला जीव
त्यात वैरीन ही रात