गझल - मी खरे जगलेच नाही...

पाहिले मागे वळूनी, का कसे कळलेच नाही

राहिले जगणे जरासे, मी खरे जगलेच नाही।।१।।

सोबती सारे तरीही, घेरलेले भोवताली

एकटी वाटेत होती, का कुणा गमलेच नाही।।२।।

पांघरुनी सोंग खोटे, लपवले मी आसवांना

आत तो आक्रोश मोठा, मोकळे रडलेच नाही।।३।।

कारणे होती हजारों, हास्य उसने आणले ते

खिन्न मन ओठात हसले, आत ते हसलेच नाही।।४।।

आरसा ही नजर चोरी, चेहरा का ओळखेना,

सापडेना, शोधले मज, मी मला दिसलेच नाही।।५।।

डाव कपटाचा अघोरी, दान पदरी टाकलेले

पलटले फासे जरा मग, खेळ मी हरलेच नाही।।६।।

वाटले सुटका असे ही, हौस जगण्याची मिटावी

श्वास अडता ज्ञात झाले, मी खरे जगलेच नाही....।।७।।