गंध तुझ्या कायेचा..​.

मृद्गंधित पाहुणा पाउस

आगंतुक असा डोकावला

तव आठवणींचा वारा

त्याच्यासवे बघ कसा सुसाटला

या पावसाचे वेड तुजला

मी अशी जराशी अलिप्त

भेटविलेस मेघांशी नव्याने

तुझ्यासवे भिजताना मी तृप्त तृप्त..

तुझा माझा पाऊस....

अवचित दारी ठाकला

कसे सांगू तुझ्याविना

मी एकट्याने अनुभवला

अंतरात झिरपती जलधारा

चिंब चिंब मन झाले

मळभ तव आठवांचे...

अवेळी दाटून आले

 वाद्यवृंद घनगर्जनांचे

पाऊले थिरकीती चपला

आषाढ मेघ हा बरसे

निसर्ग त्याते रमला

 धरा ओलेती प्रेमाने

आसमंत अवघा न्हालेला

माझिया मनी विरह हुरहुर 

दूर तिकडे..का तू ही असे ओलावलेला ?

हा गंध तुझ्या कायेचा

 वारा वहात आणतो

श्वासांतून उरात भरता

पुलकित देह मम होतो

अमृतधारांनी कुरवाळीत 

पाऊस हलकेच छेडतो

तुझ्या प्रेमाने ओथंबून

शहारा अंगावरी फुलतो

जाणते पावसाचा कावा

मज चिंब चिंब भिजवायचं

डोळ्यांतून ओसंडूनी मग

तन मन रितं रितं करायचं

मी माझ्यात कुठे मग उरले

मनमेघ बेफाम बरसला

तुझ्या आठवांचा बहर सारा

पावसाने क्षण क्षण वाहून नेला