ऐक सावित्री शस्त्र उचल
ऐक सावित्री शस्त्र उचल
उठ मर्दानी शस्त्र घे वाचवया चारित्र्य स्वतः चे
टक लावून बसले गिधाड इथले
तुला टोचून टोचून खाण्यासाठी
ऐक सावित्री शस्त्र उचल आता ज्योतिबा ना यायचे ||
समाज झाला धृतराष्ट्रासारखा, सत्य पाहू नकोस,
सत्य बोलू नकोस, सत्य ऐकू नकोस.
प्रसारमाध्यमे विकल्या गेली,
आस कुणाची ना आता राहिली
कोण करेल तुझी सुरक्षा ?
फिरती दुशांशन जिकडे-तिकडे
ऐक सावित्री शस्त्र उचल आता ज्योतिबा ना यायचे ||
स्वतः जे बेशरम होवून पडले,
चीर, चारित्र्य नोचीत सुटले
मर्द म्हणविणारे नामर्द असले,
दुनियेत मोकळे सुसाट सुटले
जे धंदे करतात नागवण्याचे,
ते काय वाचवतिल चारित्र्य तुझे
ऐक सावित्री शस्त्र उचल आता ज्योतिबा ना यायचे ||
तुच सांग हे अश्रू तुझे कोणाला काय समजाविणार
आंधळे, मुक्या, बहिऱ्यांची दुनिया
हक्क तुझे काय मिळवून देणार.
अजुन किती चिडल्या जाणार
वाढत सुटले क्रूर क्रृत्य हे.
ऐक सावित्री शस्त्र उचल आता ज्योतिबा ना यायचे ||