വെറുതെയല്ല ഭാര്യ

പുലർകാലത്തെ തണുത്ത കാറ്റും കിളികളുടെ കളകളാരവങ്ങളും പതിവുപോലെ പറവൂർ ഗ്രാമത്തെ തഴുകിയെണീപ്പിച്ചു. എന്നാൽ, മീരയുടെ വീട്ടിൽ മാത്രം പതിവില്ലാത്തൊരു നിശ്ശബ്ദതയായിരുന്നു. ജനലിലൂടെ പാളി വീഴുന്ന സൂര്യരശ്മികൾ, കണ്ണാടിയിൽ തന്റെ തന്നെ പ്രതിബിംബത്തെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന മീരയെ പ്രകാശമാനമാക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ പതിവ് തിളക്കമില്ല, ചുണ്ടിൽ മങ്ങിയൊരു പുഞ്ചിരി മാത്രം.
അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു പാട്ട് മുഴങ്ങി:

🎶🎶തന്നെത്താനെ എന്നെന്നും നേദിക്കുന്നോ നീ നിന്നെ
പൈതല്‍ പുന്നാരം ചൊല്ലുംന്നേരം
മാരന്‍ കൈ നീട്ടും നേരം...🎶🎶

"കയർ പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെയാണ് എന്റെ ജീവിതം," അവൾ പിറുപിറുത്തു. "എവിടെയും എത്താതെ, ആരുടെയും നിയന്ത്രണത്തിലല്ലാതെ..."
വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് പത്ത് വർഷം. സുമേഷിന്റെ ഭാര്യയും രണ്ടുമക്കളുടെ അമ്മയുമായി മീര ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങളായി. എല്ലാവർക്കും അവൾ അനുസരണയുള്ള ഭാര്യയും സ്നേഹമുള്ള അമ്മയുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവളുടെ ഉള്ളിലെ സ്വപ്നങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും ആരും കണ്ടില്ല. അവൾ നൃത്തത്തെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു. ഒരു നർത്തകിയാകണമെന്നായിരുന്നു അവളുടെ ഏറ്റവും വലിയ സ്വപ്നം. എന്നാൽ വിവാഹശേഷം അത് പാതിവഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നു.

🎶🎶 അഴലിന്റെ തോഴി എന്നാലും അഴകുള്ള ജീവിതം മാത്രം
കണി കാണുന്നില്ലേ നീ തനിയേ..
മിഴി തോരാതെന്നും നീ വെറുതേ 🎶🎶

ഓരോ ദിവസവും അവൾക്ക് ഒരുതരം യാന്ത്രികതയായിരുന്നു. രാവിലെ ഉണർന്ന്, മക്കൾക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുത്ത് സ്കൂളിലേക്ക് അയച്ച്, ഭർത്താവിന് വേണ്ടതെല്ലാം ഒരുക്കി, വീട്ടുജോലികളിൽ മുഴുകി... രാത്രിയാകുമ്പോൾ ക്ഷീണിതയായി ഉറങ്ങും. അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷ നിമിഷങ്ങൾ ഇല്ലെന്നല്ല, പക്ഷേ അതൊന്നും അവൾ ആഗ്രഹിച്ച ജീവിതം ആയിരുന്നില്ല. ചെറിയ കാര്യങ്ങളിൽ പോലും സുമേഷിന്റെ ദേഷ്യം അവൾക്ക് വലിയ ഭാരമായിരുന്നു. "വെറുതെയല്ല ഭാര്യ" എന്ന പരിഹാസം പലപ്പോഴും അവളുടെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി.

🎶🎶 ആദിത്യന്‍ ദൂരേ.. തേരേറും മുന്‍പേ
കാലത്തെ തന്നെ നീയോ മെല്ലെ വാടുന്നില്ലേ 🎶🎶

അവൾ പതിയെ ജനലരികിലേക്ക് നടന്നു. ദൂരെ കിഴക്ക് സൂര്യൻ ഉദിച്ചുയരുന്നു. വെളിച്ചം പരക്കുന്നു. മീര സ്വയം ചോദിച്ചു, "ഞാനെന്താ ഇങ്ങനെ? എന്തിനാണ് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ഇല്ലാതാക്കുന്നത്?"
അന്ന് വൈകുന്നേരം, മക്കൾ സ്കൂൾ വിട്ട് വന്നപ്പോൾ മീര അവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മവെച്ചു. അവരുടെ ചിരിയിൽ അവൾ ഒരു പുതിയ ഊർജ്ജം കണ്ടെത്തി. രാത്രി സുമേഷ് വന്നപ്പോൾ അവൾ പതിവില്ലാതെ അയാളുടെ അരികിലിരുന്നു.
"എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്," അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞു.
സുമേഷ് അവളെ നോക്കി, "എന്താ?"
"ഞാൻ... എനിക്ക് വീണ്ടും ഡാൻസ് പഠിക്കണം."
സുമേഷ് ആദ്യം ഒന്ന് അമ്പരന്നു. പിന്നെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി. "നീ നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നതിൽ എനിക്ക് വിഷമമുണ്ടായിരുന്നു. നിനക്ക് സന്തോഷം കിട്ടുന്ന എന്തു കാര്യത്തിനും ഞാൻ കൂടെയുണ്ടാകും."
അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അഴലിന്റെ തോഴിയായിരുന്ന മീരയുടെ ജീവിതത്തിൽ അന്ന് പുതിയൊരു അധ്യായം കുറിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. വെറുതെയല്ല ഭാര്യ എന്ന് ലോകം പറഞ്ഞാലും, തന്റെ ജീവിതം അർത്ഥപൂർണ്ണമാക്കാൻ അവൾ സ്വയം തീരുമാനിച്ചു. കാരണം, അവൾക്ക് മനസ്സിലായി, ജീവിതം അവളുടേതാണ്, അത് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കേണ്ടത് അവളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്.

✍️തൂലിക _തുമ്പിപ്പെണ്ണ്