ലഹരിയുടെ കടല്

മൃദുവായി തഴുകി തുടങ്ങി,
പതുക്കെ വഞ്ചിച്ചിഴച്ചു,
നിറമറിഞ്ഞ വേരുകൾ പോലെ
ജീവിതം വാടിച്ചു.

ഓരോ തുള്ളിയും ഒരു വഞ്ചന,
ഓരോ പുകയിലും ഒരു പാതയൊഴുക്ക്,
കണ്ണീരിൽ മൂടി സന്ധ്യകൾ,
പ്രകാശം മറച്ചു രാത്രികൾ.

സ്വപ്നങ്ങൾക്കൊരു ശവക്കുഴി,
നമുക്ക് അവർ ചിതയാക്കി,
ഇരുണ്ട പാതകളിലൂടെ
അവളും അവനും ചെറുതായി മങ്ങി.

അറിഞ്ഞില്ല, ആദ്യം തലോടിയതൊന്നും,
വെട്ടിക്കൊന്ന ഒരു പാടായിപ്പോള്‍,
അറിഞ്ഞില്ല, ആ ഹാസ്യത്തിന്‌ പിന്നിൽ
കണ്ണീരും ചോരയും ചിതറുന്നതായി.

ലഹരിയുടെ കടൽ തീരങ്ങളില്ല,
ഒറ്റത്തവണ കയറുമ്പോള്‍
തിരിച്ചെത്താനാവില്ല,
ജീവിതമാകെ വിഴുങ്ങും അതിന്റെ തിരമാ