યે રિશ્તા તેરા મેરા ૨.૧

યે રિશ્તા તેરા મેરા- ૨.૧

‘’અરે!!! તું તો કે’તો હતો કે મહેકને વ્રત છે, ને એક મહિનો પુરો થાય એ પહેલાં...?’’

સવિતાબેન અંશનાં મમ્મી બોલ્યા.

રમણભાઇ બોલ્યા ‘’ને આ ટપોરીઓ જોડે, તું ને મહેક આવ્યા કે શું, રીક્ષામાં?’’

અંશ બોલ્યો ‘’બસ પાપા’’

[અંશને જોરથી બોલતો જોઇ]

નરેશભાઇ બોલ્યા ‘’બસ હવે, એવું ન બોલો રમણભાઇ.’’

અંશ;’ "પાપા, એ રખડુ ટપોરીઓને કારણે આજે તમારી વહુ મહેક તમારા જોડે છે.’’

રેખાબેન બોલ્યા; શું થયું'તું, મારી મહેકને?

નરેશભાઇ બોલ્યા; શું થયું મહેકને?

મહેક બોલી કાકા...,’પાપા જેને તમે ટપોરીઓ સમજો છો, એ જ સલીમભાઇજાન ને કારણે અને એમની ટોળીના કારણે.....’’

'પણ થયું શું? એ તો કહે મહેક' રેખાબેન બોલ્યા.

મહેક, અંશ, સલીમ અને તેના મિત્રો એ ટૉટલ ઘટના અક્ષરસહ બધું વર્ણન કરે છે.

પૂરા પરિવારના ચહેરાના હાવભાવ બદલાય જાય છે. રેખાબેન તેની દિકરીને ગળે વળગીને

‘’દરેક વખતે અઘરી પરીક્ષાનો ભોગ તું જ કેમ બને છે? તે ઇશ્વરનું કે આ દુનિયાનું શું બગાડ્યુ છે?’’રડતા રડતા બોલ્યા.

સલીમ બોલ્યો ‘’માસી ખુદા, મુશ્કિલ એને જ આપે છે; જેને તેણે તાકાત અદા કરી હોય.’’

રમણભાઇ બોલ્યા હાથ જોડીને 'સલીમ...'

સલીમે ત્યાં જ રમણભાઇના બંને હાથ પકડીને કહ્યુ ‘’આપ હમારે અબ્બા જેસે હૈ, આપસે ઇલ્તીઝા હૈ આપ હમે દુઆ દે,.’’

રમણભાઇ એ સલીમને ગળે વળગાવ્યો.

સવિતાબેન બોલ્યા ‘’તો તમે બધા જમીને જ જજો.’’

આદમ બોલ્યો 'ના માસી આભાર પણ...'

નરેશભાઇ બોલ્યા, આદમને અટકાવતા "ને જમીને નહી જાવ તો અમને ખોટું અવશ્ય લાગશે.’’

સલીમ બોલ્યો ‘’ના કાકા, એવું નહી. બસ, તમે કહો તેમ જ.’’

નરેશભાઇ મહેક બેટા!! તું ફ્રેશ થઇ જા, ને તમે જમવાની તૈયારી કરો.

સવિતાબેન બોલ્યા; જી.....

અંશે મહેકનો હાથ પકડ્યો....

મહેકે સ્માઇલ આપીને....

’’બહારો ફૂલ બરસાવો, મેરા મેહબૂબ આયા હૈ, મેરા મેહબૂબ આયા હૈ.’’

આ ગીત જેટલી ખુશી મળી...

મીત બોલ્યો દીદી...

બંને અટકી ગયા, બંનેની વચ્ચે બંનેના હાથ પકડીને ગોઠવાઈ ગયો, બોલ્યો...તો મારુ ગોલ્ડેન સીટી આવવાનું ....?

[પછી નર્વસ થઇ ગયો]

અંશ બોલ્યો; 'મુહ મત લટકા, પાક્કુ જ પાક્કુ.'

મીત; 'સચ,'

મહેકની સામે જોઇને

અંશ; 'હા, હું પાડુ ને, એની સામે જુએ છે?'

મીત; 'સાચ્ચે જ?'

અંશ; 'યસ,હવે તું જા. તારુ કામ પડશે,!!!'

મીત; 'હમમમ'

મહેક; 'કેમ?શું થયું?'

મીત; 'તમારે બે ને ચટર-પટર કરવું છે ને?'

અંશ; 'હે?'

મીત;[હસીને] 'ન સમજાયુ ને?'

[મહેકે માથુ હલાવ્યુ,અંશે પણ.]

'વાતો કરવી છે ને એમ?'

અંશ;[હસીને,મીતના માથા પર હાથ ફેરવીને]' જી હા,પણ તું જાય તો ને?'

મીત; 'ઓકે ડન બાય.'

અંશ; 'બાય.'

[અંશને મહેક અંશના ઘેર જાય છે જ્યા કોઇ જ નથી.]

અંશ બોલ્યો; ‘’મહેક, તું મારી જિંદગીમા આવી પછી, તારી મુશ્કેલી વધી ગઇ છે નહી?’’

મહેક; 'ના.એવુ તો નથી!!'

અંશ મહેકનો હાથ દબાવતા બોલ્યો; ‘’તો જો ને, આટલા વર્ષમાં તું ક્યારેય સુવર્ણનગરમાં ન ફસાય ને મને પ્રેમ કર્યો કે તરત જ....’’

’’નીરાબાપુ...ના રહસ્યો કોઇનાથી ન ખુલ્યા, તું મારી જિંદગીમાં આવી કે તને ફસાવીને કેટલું બધું થયું?’’

[મહેકે અંશનો હાથ છોડીને તેના ગાલ પર હાથ મુક્તા કહ્યુ,]

'જો આમ જ તું મારી સાથે મુશ્કેલીમાં હોઇશ તો કોઇ મુશ્કેલી મને તો શું; મારી પરછાયને પણ ટચ નહી કરી શકે!'

અંશ; "હું તારી સાથે જ છું’’.

મહેક; ‘’તો મારી જિંદગીમાં કોઇ મુશ્કેલી જ ક્યાં છે?’’

[અંશને મહેકે હગ કર્યુ.]

સલીમ;[ઉધરસ ખાયને બોલ્યો અંશને મહેક છુટા પડ્યા]

’તમે લોકો હાથ પગ ધોયલો પીરદાદા એ ચાદર ચડાવવા જવી છે.પછી જ પાણી કે જમવાનું.’

અંશ; 'જી,આવીએ છીએ.'

[સલીમ રમણકાકા પાસે ગયો]

સલીમ; 'કાકા'

રમણભાઇ; 'બોલ,સલીમ'

સલીમ; 'કાકા, અગર તમને કોઇ પ્રોબ્લેમ ન હોય તો મહેકને અંશ પીરદાદા એ ચાદર...'

રેખાબેન વાતને અટકાવતા 'સલીમ...'

સલીમ; 'જી,માસી.'

રેખાબેન; 'હા,જઇ આવો. કંઇ વાંધો નહી.'

[સલીમે ઉંડો શ્વાસ લીધો હાશ, મને થયુ શાયદ માસી બોલશે પણ....]

તું ચિંતા ન કર બેટા કોઇ કશું નહી કે, ને તારી મન્નત જ રંગ લાવી બાકી અમને તો ક્યા ખબર જ હતી કે...?

સલીમ; 'પણ કાકા..'

રમણભાઇ;’’બેટા,દરેક વખતે વડીલ જ સાચા હોય ને સંતાન ગલત, એવું નથી હોતું, ક્યારેક સંતાન પણ સાચા હોય ને...મારે તને એવું ન કહેવું જોઇએ પણ.....’’

'બીજુ પીરદાદા બધાના છે ...મહેકને અંશ અવશ્ય આવશે, તમે જઇ આવો,

મહેક; 'સલીમભાઇજાન ચલો.'

સલીમે માત્ર હાસ્ય જ આપ્યુ.

સલીમ, તેના મિત્રો પીરદાદાને ચાદર ચડાવવા માટે જાય છે.

મહેક; ’સલીમભાઇજાન તમે મને નમાઝ પઢતા શિખવજો.’

સલીમ; 'મહેક,તુ સાચા દિલથી દુઆ, અગર હાથ જોડીને માંગીશ તો પણ ખુદા કબૂલ કરી લેશે.'

મહેક; 'હા,એ તો છે જ, પણ મારી ઇચ્છા છે કે ખુદાની હું બંદગી નમાઝ દ્વારા જ કરુ.'

સલીમ; 'ઓકે'

ઇરફાન; 'અંશ...ક્યા રોકાઈ ગયો?'

અંશ; 'આવ્યો,એક કોલ હતો.'

મહેક; 'કોનો?'

અંશ; 'અવનીનો.'

મહેક; 'ઓકે,'

[અંશે એક ઉંડૉ શ્વાસ લીધો હાશ,આગળ કશું ન પુછ્યુ, નહીતર પ્રાર્થના સમયે પણ જુઠ...

હે ખુદા!!તમે મને બચાવ્યો,તમારો આભાર]

સલીમ;'શું વિચારે છે?.'

અંશ; 'કશુ નહી...'

[દરગાહમા ગયા, ત્યા પીરદાદાને ચાદર ચડાવી, નમાઝ કરી, બહાર આવીને એક વૃક્ષ નીચે બધા બેઠાને વાતો કરવા લાગ્યા.]

[અંશ અવનીના કોલના જ વિચારમા છે, અવની એ શક્ય એટલું જલ્દી આવવા માટે કેમ કહ્યુ?

આખરે એવી કેવી જરુરિયાત કે તેણે વાત ન કરી કે ન કશું કહ્યુ?]

[અંશ વિચારે ચડ્યો જે હોય તે!પણ હું મહેકને હવે કોઇ મુશ્કેલી નહી આપુ ને અવની એ મને કોલ કરીને બોલાવ્યો એ તો હરગીઝ નહી જ કહું.]

અંશએ અવનીને મેસેજ કર્યો કેમ આમ અચાનક જ...... બોલાવ્યો? કોઇ પ્રોબ્લેમ છે કે પછી....બીજું કશું...?

અવની; 'બીજુ કશું.' [રીપ્લાય આપ્યો]

અંશ; 'એટલે?'

અવની; 'ઓહ!!!એમ જ કહું છું કે પછી હું એકલી કેટલીવાર? આ બધા પેશંટ સાથે લડુ, અગર તું હોય તો....કંપની રહે.'

[અવની મનોમન ખુશ થઇ કે વાહ!!! અંશ પણ ચિંતામા આવી ગયો]

અંશ; 'તો એમ કહેને, તું પણ શું ડરાવે છે?'

અવની; 'ના,કામ ડરાવવાનું નહી, પણ એટલું અવશ્ય કહીશ, આ સિવાય પણ એક કામ તો છે જ એટલે શક્ય એટલું....વહેલા.તું ચાહે તો મહેકને ત્યા રાખીને પણ....જલ્દી.

અંશ; 'ઓકે, હું કાલે સવારે આવું છું.'

અવની; 'ઓકે' [યસ,માય ડીઅર તારા વગર મારી જાન જાય છે ને તારી જાન કોઇ બીજા જોડે.]

અંશ; 'મેં મહેકને વાત નથી કરી એટલે તું કશુ ન કેહજે તેને, બાય.'

અવની; 'કેમ?'

અંશ; 'અરે,હું બહાર છું.મહેક જોડે.'

અવની; 'હમમ,બાય.'

[અવની ખબર નહી કેમ પણ તે મને ક્યારેય સમજી જ નહી, સાથે ભણ્યા, સાથે પ્રોજેક્ટ કર્યા, સાથે ફરવા ગયા, સાથે શોપીંગ કરી, પણ તને ક્યારેય મારાથી લગાવ થયો જ નહી ને હું...હું તારા જોડે તારી હોસ્પિટલમાં જોડાય. તારા પગાર પર આધાર રાખું, હું પણ એક બેસ્ટ ડૉકટર હોવા છતાંય. તે મારી વાતને પર્સનલ રાખી અંશ, મને ખૂબ જ ગમ્યું આઇ લાઇક યુ.આવું એ બાય કેહતા કેહતા વિચારી રહી......]

બધા મિત્રો ઘેર આવ્યા, જમવાનું તૈયાર છે, ગોઠવાઈ પણ ગયું છે, આસન પણ પથરાઇ ગયાને ડિશ પણ તૈયાર જ છે. સપ્રેમે બધા એક સાથે જમવા બેઠાને નીરાબાપુની હવેલીના વખાણ તો ક્યારેક તેના અવગુણ તો ક્યારેક રાજકુમારી કાજલબા ના ગુણ તો ક્યારેલ ભગીરથના ગુણોના વખાણ તો ક્યારેક બાપુને કોસતા એવી વાતો કરતા-કરતા બધા જમીને ઊભા થયાને સલીમ અને તેના મિત્રો એ રજા માંગી ઘેર જવાનીને..

નરેશભાઇ; 'સલીમ બેટા,આ બાજુ આવે ત્યારે પાછો આવજે હો.'

સલીમ; 'હા,કાકા'

રેખાબેન હાથ જોડીને બોલ્યા દિકરા તારો ખુબ ખુબ આભાર કે...તે મહેકને....[આંખોમા આંસુ આવી ગયા.]

સલીમ; 'બસ,માસી...મહેક, હવે સહીસલામત તમારા જોડે છે ને?

સવિતાબેન; 'દિકરા,મારા દિકરાનો સાથ આપ્યો તે તારો ઉપકાર. તે ક્યારેય નહી ચુકવાય અમારાથી.'

સલીમ; 'એવું ન કહો.એ મારો દોસ્ત છે, ને મહેક મારી દીદી.'

નરેશભાઇ; 'તેમ છ્તાય,દિકરા અગર તે ભૂતથી ડરીને અંશનો સાથ ન આપ્યો હોત તો શાયદ....અમારી જિંદગી જ ...'

સલીમ; 'બસ,હવે એક શબ્દ નહી. અંશ, આ લોકોને સમજાવ, કે આપણે સારા મિત્ર પણ છીએ. ભલે તારા પરિવારની સામે આપણે ક્યારેય નથી મળ્યા. પણ મારો પરિવાર જાણે છે કે અંશને કોઇ પણ જગ્યાએ જવું હોય તો એ મારી રીક્ષાને મારા વગર કશેય જતો નથી.'

અંશ; 'હા, મમ્મી-પાપા, કાકા-કાકી. તમારા સામે ક્યારેય નથી મળ્યા પણ એ સાચુ છે કે હું ને સલીમ સારા મિત્ર છીએ. એક મિત્ર એ બીજા મિત્રની મદદ કરી. ને સલીમ તારે જ્યારે પણ જરુર હોય મને કહી દેજે.'

સલીમ; 'તારે એવું કેહવાનું હોય!!! બે મહિના પેલા અમ્મીની દવા લેવા પૈસા કોણે મોક્લ્યાતા? એ બોલ?

અંશ; 'એ તો મારી ફરજ..'

સલીમ; 'ના, એ દોસ્તી છે અંશ.'

રમણભાઇ; 'તમે આટલા સારા દોસ્ત છો ને અમને ખબર જ નથી!!!!'

સલીમ; 'કાકા, ક્યારેક સમય જ એકબીજાની પોલ ખોલી દે છે, ખુદાની કરામતને કોણ પહોચી શકે? મને ભણવામાં રસ ન હતો એટલે તમે મારા જોડે અંશને રહેવાની ના પાડતા એટલે અંશ કહેતો હું તારા ઘેર આવીશ, તું નહી....[હસીને] જુઓ અમારી દોસ્તી બરકરાર છે.?'

રમણભાઇ; 'હા,સલીમને ગળે લગાવીને. હા,બેટા હા.'

સલીમે રજા માંગીને સલીમને તેના દોસ્તો ઘરે જતા રહ્યા.

*******

એક ખુશીની ભોર ચમકી સવારે જાગીને જ અંશે કહ્યુ "હું ગોલ્ડેનસીટી જાવ છું,ને મહેક તું મીતને લઇને ૩ - ૪ દિવસમાં આવતી રે’જે.

મહેક; 'પણ..'

રેખાબેન; 'કેમ?'

સવિતાબેન; ' તું રાતે તો ન’તો કે’તો!!

નરેશભાઇ; 'અરે!! એ ડૉકટર છે!!! એક સર્જન છે.ગમે ત્યારે જવાનું થાય. કોઇ કામ આવી ગયું હશે? હોસ્પિટલમાં.'

અંશ; 'જી.બિલકુલ.'

મહેક;[ઉતાવળી બની ને] એવું કેવું કામ કે તું ૧ દિવસ પણ ન રોકાઈ શકે?

અંશ;[હસીને], 'હું ગોલ્ડેનસીટી જઉં છું.વિદેશ નહી.ઓકે. ડૉકટરને ડૉકટરી સિવાય બીજું શું કામ હોય બોલ?

મહેક; 'પણ..અવની...'

અંશ; 'તેનાથી નથી પહોચાતું.'

મહેક; 'ઓકે...' [મુહ ચડાવીને...]

[અંશે જોયુ તો આજુબાજુમા કોઇ નથી.] મહેકુ...તું પણ ૩-૪ દિવસમાં જ આવે છે ને?હમમ. 'કામ છે? બાકી તને છોડીને....'

મહેક; 'ઓકે...જા...'

અંશ; 'એમ નહી, પ્રેમથી.'

[અંશ મનમા વિચારી રહ્યો શું કામ છે એ તો અવની પણ નથી કે’તી? ખબર નહી એવું કેવું કામ કે એ આવતા રહેવા માટે કહે છે, જોડે કહે શાંતિથી ચિંતા ન કરીશ. પાછી કહે આવતો પણ રહેજે]

મહેક; 'ઓકે,બાબા...'

અંશ; 'બાય.'

મહેક; 'બાય.'

અંશ; 'બાય.

મહેક; 'બાય,તો કહ્યુ....'

[અંશે તેના હાથ ફેલાવ્યાને મહેકે હગ આપ્યુ.]

અંશ; 'બાય'

મહેક; 'બાય'

અંશ અવની વિશે વિચારતો વિચારતો સલીમને કોલ કરે છે કે એ રેલ્વે સ્ટેશન છોડી જવા ઘેર આવે...

[વધુ આવતા અંકે]